Ze stamt nog uit een tijd dat mensen 1 auto hadden, die keurig paste langs de stoeprand voor de eigen eengezinswoning. Deze auto stond voor je huis, waarbij ze mooi combineerde met de enigszins in Franse stijl aangelegde voortuin. En alle buren wisten dat jij deze auto bezat, van je dure geld gekocht. Het was de tijd dat je nog echte status kon ontlenen aan je eigen auto. De tijd voordat er autovrije woonerven kwamen met centrale parkeerplaatsen, parkeergarages en dagelijkse files die elk vierwielig vervoermiddel reduceren tot wat het is: een vierwielig vervoermiddel.
Dat meestal ergens stilstaat.
De Blauwe Dame is sinds 2003 in mijn bezit, nadat ik er al een jaar of twee verliefd naar had gekeken op het gekraakte proefdierenterrein waar Jeroen van Cxtreme wat met oude CX-en deed. Daarvoor had ze tien jaar onder afval in een oude schuur in Goes gelegen. Dus het was een klein wonder dat ze zomaar tot leven kwam toen de accu werd aangesloten.
Deze auto bezitten was een jongensdroom. Deze auto bezitten en er duizenden euro’s in steken om dat bezit te handhaven was waanzin, maar die hoort bij de gekte van een kind van de jaren zeventig. En dat voor ongeveer 1 compliment per jaar, een enkele knipperlichtgroet van een Citroëncollega en veel hoofdschuddende wegenwachters in Frankrijk, die haar zagen voor wat ze in Frankrijk ook is: mobiel schroot. Maar wel met supervering. En een vormgeving die je nooit meer ziet.
Onze vakanties sinds 2003 zijn een verhaal van steeds meer spullen die in steeds grotere tenten pasten. Met 2 kuub laadruimte en geen kinderzitjes op de achterbank was er plek voor een groot bed, drie zithoeken, een eettafelset en een volledige keukenuitrusting. En twee fietsen op de trekhaak.
Sinds drie jaar hebben we een hond. Die nemen we niet mee naar Zuid Frankrijk in een auto zonder airco. Vooral niet vanwege het risico dat we uren op een smoorhete vluchtstrook moeten doorbrengen vanwege een nieuw onduidelijk gebrek.
Ze moet gaan. We hebben en Bob Yak achter de mountainbike en gaan voortaan alleen nog fietsend en met de trein op vakantie. Voor noodzakelijke autoritten is er Greenwheels.
En de gemeente Utrecht biedt 500 euro slooppremie.
Omdat de freelanceportefeuille nog steeds leeg is, kan ik die beter gebruiken dan weer die paar honderd euro voor de APK, en die 50 euro per maand voor de verzekering en de parkeerplek.
Ze moet gaan, maar de gedachte om haar bij een sloperij achter te laten doet me fysiek pijn.
Daarom: als er binnen nu en twee weken nog iemand is die haar liefdevol door haar oude dag kan helpen: maak me gelukkig.
Voor minder dan 500 euro doe ik haar niet weg, vanwege die slooppremie.
PS: Helaas kun je zelf die slooppremie niet terugverdienen, want dan had ik je dit aanbod voor 2013 moeten doen.
2 reacties op “De dame moet gaan.”
is het de drukgroep of moet de gehele bak vervangen worden. Moet er laswerk gedaan worden aan de bekende plekken? Verder nog APK punten? Gr Dirk
Het is de drukgroep. Qua laswerk zit er volgens mij niks groots aan te komen. Heb de auto sinds eind september 2014 niet meer gereden. heeft sindsdien in de garage gestaan. Om mezelf af te kicken.