Mijn eerdere verhaal, gehouden voor de danswereld, zie ik onverwacht gereflecteerd in een radiopraatje van Alain de Botton op 28 januari. Hoerwel hij nog wel een stukje verder gaat. Hij stelt dat musea de kunst moeten brengen vanuit een duidelijke bekeerdrang, zoals de kerken hun kunst presenteren om beginselen van het christelijke geloof aan de mensen bij te brengen.
De Botton, zelf overtuigd atheist, haalt daarvoor ook Helgel aan, en observeert een paar misstanden:
Modern museums typically lead us into galleries set out under headings such as “the 19th Century” or “the Northern Italian School”, which reflect the academic traditions in which their curators have been educated. However, this arrangement is no more responsive to the inner needs of museum goers than is, to readers, the scholarly division of literature into such categories as “the American Novel of the 19th Century” or “Elizabethan drama”.
Dit haalde ik eerder ook aan, dat kunstmusea teveel vanuit de kunsthistorische opleiding van de curatoren denken en te weinig vanuit hun basis: de liefde voor kunst, die op de bezoeker moet worden overgebracht.
If museums really were to be our new churches, then something like the National Gallery would be reorganised according to the underlying principles suggested by Christian art. The art wouldn’t need to change, just the way it was arranged and presented.
The challenge is to rewrite the agendas for our museums so that art can begin to serve the needs of psychology as effectively as, for centuries, it served those of theology. Curators should dare to reinvent their spaces so that they can be more than dead libraries for the creations of the past.
Het hele verhaal staat hier
Audio: Alain de Botton laat musea een les leren van kerken.