Flair overrompelt in steengoed ‘Instinct’ – NTGent


Rotterdam (GPD) _ Beginnen met een paar knetterende scheten, en dan toch eindigen met een indrukwekkend applaus van een ontroerd schouwburgpubliek. Een paar menselijke inzichten rijker. Wie zoiets voor elkaar krijgt moet heel erg goed zijn in zijn vak. Johan Simons, baas van NTGent en regisseur met een staat van dienst die hem inmiddels aan de Europese top heeft gebracht, is briljant. In Instinct, de voorstelling die nu door Nederland reist, kan hij zijn talent bovendien delen met een paar van de beste acteurs die het Nederlandse en binnenkort ook Duitse taalgebied rijk is: Elsie de Brauw en Pierre Bokma.

Instinct is de theaterversie van de klassieke film ‘Double Indemnity’ uit 1944. Een verzekeringsagent (Pierre Bokma) raakt onder de indruk van een femme fatale (Elsie de Brauw) en helpt haar in een plan om rijk te worden door haar man (Steven van Watermeulen) te vermoorden. Het verhaal is opgezet als een ‘flashback’: de verzekeringsagent biecht vanaf zijn ziekbed het hele complot op aan zijn baas, gespeeld door Wim Opbrouck. Zo’n flashback is een typsiche filmvondst, die op het toneel vaak wat gekunsteld overkomt. In de eerste scènes van Instinct is dat ook zo, maar als je eenmaal gewend bent aan de momenten dat Pierre Bokma zijn bed inkruipt of er juist zomaar weer uit opstaat, sleept het verhaal je moeiteloos mee.

Daarbij word je enorm geholpen door de flair en vanzelfsprekendheid waarmee de steengoede acteurs je bij de hand nemen in dit verhaal over kleine mensjes, gemangeld tussen puur kwaad (de moordenares) en een keiharde samenleving (de verzekeringsmaatschappij) die alleen op winst uit is. Die flair zorgt er ook voor dat je de a capella liedjes, waarin het gezelschap acteurs soms geheel spontaan uitbarst, enorm gaat waarderen. Regisseur Johan Simons speelt hiervoor lekker schaamteloos leentjebuur bij Dennis Potter, wiens televisieserie The Singing  Detective een totaal nieuw genre inluidde: dat van de nostalgische muzikale ziekenhuisthriller.

De spelers zetten alles vet aan, maar dankzij hun enorme talent en de inhoudelijke gedrevenheid van regisseur Simons wordt het geen koddig filmpje-spelen wat ze doen. Integendeel: tegen het einde wil je niet alleen echt weten hoe nou zit, maar raak je ook nog eens diep doordrongen van de zwarte, amorele boodschap van de film. Zoals gezegd: daar heb je talent voor nodig, en botte lef. En dat vertrekt over een jaar allemaal naar Duitsland, omdat er daar meer geld, meer respect en meer ruimte is voor regisseurs als Johan Simons en meesteracteurs als Pierre Bokma.

Instinct door NTGent. Gezien: 9 januari in Rotterdam. Tournee:


Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.