Slechts een paar losers hadden betaald voor hun kaartje. De rest zat er gratis of tegen gereduceerd tarief. Heel kritisch kan de zaal dus niet zijn geweest, bij de eerste aflevering van Aluins multimediatheaterkrant Maandageditie. Hoewel: een groot deel van de zaal werd gevuld door mensen met een perskaart. Het volgens eigen zeggen uitstervende ras ‘kritische journalist’ ging eens kijken hoe al even uitstervend oud en nieuw Utrechts theatertalent hen onder de microscoop zou leggen.
De missie van Aluin en NUT is geslaagd, bij de eerste aflevering al. De Maandageditie is een spannende mix van waarheid en fabel. Vaardig in een soapsfeer gezet moeten stoffige journalisten van een oude krant samenwerken met de nufjes van een nieuwe crossmediale uitgave. De vorm is die van talkshow, gemixt met drama, en de spanning komt van de live gasten, die redelijk onvoorbereid geïnterviewd worden.
Erik Snel van Aluin heeft met deze vorm in het verleden veel ervaring opgedaan. Dertien jaar geleden maakte hij, nog groen en nat achter de oren, Nederland 1 en Nederland 2. Twee losjes opgezette montagevoorstellingen over media, kunst en politiek waarin de ouders van actrice Gabby Bakker altijd een prijs wonnen. Deze formule was zo sterk, dat uit deze programma’s De Nieuwe Revue ontstond. Dat was, en voor een deel is nog steeds, een vrolijk programma voor oudjaarsavonden en smartlappenweekenden in Theatercafé De Bastaard, waar cabaretier(e)s, dichters, schrijvers, zingende barkeepers en volslanke taxichauffeurs de sterren van de hemel spelen. Alles informeel en vooral bedoeld voor de baromzet, maar daarom niet minder leuk.
De Maandageditie belooft meer. Of Aluin en NUT dat waar gaan maken, is nog even afwachten. Ze mogen bijvoorbeeld scherper interviewen, harder stelling nemen en meer op hun talent en het toeval vertrouwen. Hoe dan ook: er is geen theaterfeuilleton denkbaar dat zich op meer aandacht van de pers mag verheugen dan dit programma. Dat is een kadootje waar ze zuinig op moeten zijn, daar in Utrecht.
