Nachtwake – Paardenkathedraal




Tijd voor iets nieuws{mosimage}

Vier Joris Driepinters van de goedkope
cognac zakken een nachtje door. Omdat het Scandinaviërs zijn, en
daar nog niet is doorgedrongen dat Sigmund Freuds psychoanalyse door
de rest van de wereld tot achterhaalde quatsch is verklaard, wijten
ze al dat drinken dus aan incest, onbegrip, seksuele frustratie,
oidipus- electra en winkelcomplexen en meer in het algemeen: hun
vader. In plaats van aan het notoire gebrek aan zonlicht in het Noorden.  Ziehier het uit 1982 stammende realtime drama Nachtwake van
August Strindberg
Igmar Bergman Lars Norén.

De Paardenkathedraal, het Utrechtse
gezelschap dat door het wegens drankproblemen gedwongen vertrek van
Dirk Tanghe en de oprichting van een nieuw stadsgezelschap in staat
van ontbinding verkeert, wijdt er één van de laatste
voorstellingen uit zijn bestaan aan.

Paula Bangels treedt, hopelijk alleen
in repertoirekeuze, in de voetsporen van de man die ze in Utrecht nog
eens heel erg zullen gaan missen. Maakte hij van Norén’s
Nacht, moeder van de dag een paar jaar geleden nog een zwaar
autobiografische zweetvoorstelling, Bangels doet het anders. Zij is
van het snellere volkstheater, dus verdween van het zeven uur durende
realtime verslag van een verzopen rouwnacht vijf uur in de
prullenbak. In de dik twee uur die overblijven moeten de personages
dus enorm snel enorm veel drinken om de staat van liederlijkheid te
bereiken die Norén aan het eind voorschrijft. Dus gaat het van
dikker hout dan dat waar al die cognac jaren op heeft liggen rijpen.
Dat is even leuk, maar gaat daarna heel erg snel vervelen. Dat vonden
de makers ook en daarom gaan ze aan het einde grappen maken. Elkaars
scène afpakken bijvoorbeeld, een wedstrijdje doen in heel erg
dronken praten en lopen, dingen stuk gooien. Zoals die urn met de
resten van moeder erin, die dus Noréns commentaar op het grote
voorbeeld van Albee betekent.

In Albee’s drankdrama Who’s afraid of
Virginia Woolf ging het immers om een fictief kind waarmee de twee
hoofdzuipers George en Martha elkaar bestreden: hier is het de dode
moeder. En die moet dus heel snel kunstmest worden.

Die operatie is geslaagd. Ergens
onderweg heb ik de patiënt al zien overlijden, maar misschien
was die bij binnenkomst al reddeloos. Kunnen we Norén en Freud
dan nu laten rusten? En met iets nieuws beginnen?

Nachtwake van Lars Norén door De
Paardenkathedraal. Gezien vrijdag 7 maart. Tournee. Inlichtingen:
www.paardenkathedraal.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,