Ederveen verdient Carré{mosimage}
Het hoort bij de dernière. Ofwel
de laatste voorstelling. Nu was het gisteren niet echt een dernière,
natuurlijk, want de tournee van Lang en Gelukkig van het ro theater
gaat gelukkig nog heel lang door. De echte dernière vindt
traditioneel in een godvergeten achterafgat plaats. Zoals Arjan
Edereveen het zou uitdrukken.
Zoetermeer in dit geval, op 3 februari.
Maar wat er dus bij een dernière,
en dus deze keer de laatste voorstelling van een lange serie in de
Rotterdamse Schouwburg hoort, is een Grap. Meestal van de
techniek-afdeling. En De Grap was deze keer wel erg geslaagd.
Meestal
zijn het namelijk grappen als het nu eens met echte wiskey vullen van
de fles koude thee die de hoofdrolspeler aan het eind achterover
slaat, en dat levert een hoestbui en/of een dronken speler op. Wat er
nu gebeurde was dat het zwaard, waarmee aan het einde van deze
voorstelling bijna geschermd gaat worden, in duizend gruzelementen
uiteenviel. Waardoor Hans Leendertse de slappe lach kreeg. Het hoort
erbij. En het was leuk.
De hele voorstelling was leuk,
overigens. Leuk van het soort leuk dat mensen doorgaans melig noemen,
maar waar de Engelsen een mooier woord voor hebben gevonden: camp.
Ofwel: perfect uitgevoerde en uitgedachte meligheid met
homo-erotische connotaties, zoals de theaterwetenschapper in mij zou
zeggen. Of, sterker nog: een perfecte Arjan Ederveen-show die des te
perfecter was omdat al die acteurs om hem heen, waarvan de bekendsten
Alex Klaasen en Dick van den Toorn zijn, zo verschrikkelijk goed
zijn. Dus is het sprookjespandemonium tot en met Bambi helemaal
compleet, met eigenlijk als grootste ster Sylvia Poorta. Zij kan een
geile Roodkapje en een Thatcherite Koningin spelen zoals dat hoort in
een show die vooral over dubbele betekenissen gaat. Over de hoofden
van de kinderen heen, en dat is maar goed ook. Zeker tijdens de
avondvoorstelling. De rits van Ederveen zal tijdens de
familiematinees dan ook wel wat minder diep zakken dan hij nu deed,
en de toverstaf van de goede fee zal ook wel niet zo gebruikt worden
als tijdens deze laatste voorstelling in Rotterdam gebeurde.
Hoe de verdere tournee zal lopen?
Waarschijnlijk goed, maar waar deze productie echt aan toe is, is
Amsterdam. Net als Ja Zuster Nee Zuster moet Lang en Gelukkig naar
Carré. En dan iedereen meeblèren met ‘Samen Zijn’. Dan
kan het hek van de dam. Ze verdienen het.
Inlichtingen: www.rotheater.nl