Tsjechov betrokken in enthousiaste
joy-ride
Amsterdam (GPD) _ Ze missen Moskou. De
drie zusjes Masja, Olga en Irina, en hun broer Andrej. In een suf
plattelandsgat zitten ze hun dagen uit. Van pure lamlendigheid
vergeten ze hun bullen te pakken. De Russische schrijver Anton
Tsjechov schreef met zijn stuk Drie Zusters een toneelklassieker.
Iedereen kan zich iets bij de moedeloosheid van de zusjes
voorstellen. Sterker nog: sinds kort heeft de coachingsindustrie er
zelfs een woord voor gevonden: de 'quarterlifecrisis'.
De 'quarterlife' is een generale
repetitie voor de midlifecrisis. Op je vijfentwintigste erachter
komen dat je de verkeerde opleiding hebt gekozen, of je handtekening
hebt gezet onder de verkeerde hypotheek, zodat je 20 jaar later niet
met een gerust hart een Harley Davidson en een jonge minnaar of
minnares kunt nemen.
De voorstelling die nu door Joop van
den Ende van Drie Zusters wordt gebracht sluit daarop aan.
De
toneeltycoon heeft het Cum Laude-project bedacht als middel om
talentvolle toneelstudenten een kans te geven om te ruiken aan het
pluche van de grote theaters van Nederland. De toneelwereld zit voor
starters vaster dan de woningmarkt. Niks brief opbrengen en
edelfiguratie bij Pierre Bokma, maar voor jezelf beginnen in een tof,
maar vaak kansloos collectiefje is het toekomstbeeld voor de
toneeljeugd.
Van den Ende zet nu achter de schermen
en op de planken een kleine twintig twintigers neer met de grote wens
om ooit Ellen Vogel te worden. Of Will van Kralingen. Toneelnestor
Hans Croiset, die ook al een kleine eeuw meedraait, regisseert. Dat
doet hij goed. Hij bewerkt ook. En dat doet hij minder goed.
Tsjechov schreef dan wel jonge
personages voor, maar het lijden van die personages kun je pas echt
doorvoelen als je een paar teleurstellingen extra hebt verwerkt.
Tsjechov is dus de vleesgeworden midlife crisis. De mooiste
voorstellingen van Drie Zusters hebben daarom ook vaak een opvallend
volwassen bezetting. Dan krijgt de traagheid en landerigheid die
Tsjechov voorschrijft vanzelf inhoud. Omdat die inhoud nu ontbreekt
heeft Croiset het stuk volgepompt met anabolen. Vanaf het begin knalt
de energie eruit. Monologen gaan recht op de zaal en de personages
hebben allemaal ADHD.
Dat is teveel pep om Tsjechov een kans
te geven. Teveel uitleg en commentaar ook, om nuances nuances te
laten. In deze energieke joy-ride zit de hele acteursgroep continu
plankgas op de linkerbaan van de snelweg. Wie in dat geweld overeind
blijven zijn Xander van Vledder als broer Andrej en Sadettin
Kirmiziyüz als de levensgevaarlijke dichter Soljoni. Van de
vrouwen is vooral Lien de Graeve een opvallende verschijning.
Geholpen door haar rol (Masja) is ze superieur en behoudt ze de rust
om te overtuigen. In de gaten houden, dus.
Wie al in de eerste bocht uit de wagen
is geslingerd en om een boom gevouwen achterblijft? Anton P. Tjechov.
Hij ruste in vrede.
Cum Laude Project van Joop van den Ende Theater. Gezien: première
op 18 september. Tournee: SEPTEMBER: 19 Den Bosch, 22 Den
Haag, 25 Zoetermeer, 26 Maastricht, 27 Tilburg, 28 Noordwijk, 29
Zutphen, Oktober: 2 Amstelveen, 3 Groningen, 5 Apeldoorn, 10
Leeuwarden, 11 Rotterdam, 12 Wageningen, 13 Enschede, 16 Utrecht, 17
Hoorn, 18 Leiden, 19 Beverwijk, 20 Alkmaar, 23 Oosterhout, 24
Helmond, 25 Lelystad, 26 Capelle a/d Ijssel, 27IJmuiden, 30 Zaandam,
31 Dronten, November: 1Arnhem, 2 Heerlen, 3 Laren, 5 Alphen
a/d Rijn, 7 Doetinchem, 8 Eindhoven, 9 Barendrecht.
Inlichtingen: www.toneel.nl