Volkert & Mohamed – Nationale Toneel


De ultieme liefde voor de geit

{mosimage}

Scheveningen (GPD) _'Een onmogelijke dialoog' luidt de ondertitel. En daar zit best wat in. Het stuk dat van schrijver Ger Beukenkamp de eenvoudige titel 'Volkert van der G & Mohammed B' meekreeg vereist namelijk nogal wat inlevingsvermogen van het publiek. Desondanks was het een redelijk onderhoudende avond toneel, afgelopen donderdag bij Het Nationale Toneel in Zaal 'Kniertje' te Scheveningen.

Volkert van der Graaf en Mohammed Bouyeri, moordenaars van respectievelijk de politicus Pim Fortuyn en filmmaker Theo van Gogh, hebben toevallig kort tegelijkertijd in de Scheveningse gevangenis gezeten. Toneelschrijver Ger Beukenkamp raakte door dit nieuwsfeit geïntrigeerd: wat als de twee elkaar zouden hebben ontmoet?

Nu kan men zich daar van alles bij voorstellen, van een joviaal collegiale begroeting tot het broederlijk opzetten van een nieuwe samenzwering, al was het logischer te veronderstellen dat beide heren even spraakzaam zouden zijn als in de rechtszaal. Zoveel nors zwijgen had geen boeiend toneel opgeleverd, dus maakte Beukenkamp een paar aanpassingen aan de karakters. Bouyeri is niet langer de gangsta-stamelende straatjongen, maar een rad van de tongriem gesneden intellectueel. Hij doet niet onder voor de 'nieuwe' Volkert, die na de Christelijke Scholengemeenschap Walcheren kennelijk ook nog een paar jaartjes Kant, Spinoza en Juvenalis heeft bestudeerd voor hij zich met dieren ging bezig houden.

Inderdaad: Volkert van der G. & Mohammed B. is een ideeëndrama geworden, en dat is misschien maar goed ook. Want even dreigt het een larmaoyant smartlapje te worden, met een Volkert die over zijn dochtertje droomt en Mohammed die zich beklaagt over de vroege dood van zijn moeder. Allemaal heel schattig, maar niemand zit op dit moment te wachten op rehabilitatie van de twee mannen die met hun acties meer succes hadden dan ze hadden durven hopen. Dankzij de paniekreactie van bevolking en regering leven wij volgens sommigen tenslotte bijna al in een minder vrij land dan Noord Ierland was tijdens de 'Troubles'.

Maar als er geen noodzaak is voor rehabilitatie, waarom dan toch dit toneelstuk, inclusief echte bodyguards voor de deur in in de zaal?

Beukenkamp heeft uiteindelijk nog het Hindoeisme nodig om de twee zielenpoten de mytische proporties mee te geven die wij zo graag in toneelpersonages zien. En op het slot vinden de twee mannen met het magere motief elkaar in een nieuw, uiterst kortlopend samenwerkingsverband, dat alles te maken heeft met beider liefde voor kleine geitjes. Inhoudelijk waren de makers deze recensent toen al kwijt, maar op spelgebied is er voldoende compensatie. Pieter van der Sman (Volkert) en Khaldoun Alexander Elmecky (Mohamed) slagen er namelijk heel aardig in om van de filosofisch-politieke constructen die hun personages eigenlijk zijn, toch mensen van vlees en bloed te maken. Er zit bij vlagen spelplezier in, in dit wederzijds vliegen afvangen, maar met een minder theoretische tekst hadden ze beter uit de voeten gekund. Maar misschien is Beukenkamp, die graag rechtstreeks stukken maakt over de actualiteit, zoals zijn teksten over Emily en Lou de Palingboer illustreren, daar ook te weinig dichter voor. Om met deze personages een intens drama te maken als de legendarische film 'Kus van Spinvrouw', is misschien ook te hoog gegrepen: zo boeiend zijn de echte Volkert en Mohammed niet.

Volkert van der G & Mohammed B. door Het Nationale Toneel. Tot en met 17 juni in Zaal Kniertje te Scheveningen. Tournee in het komende seizoen. inlichtingen: www.nationaletoneel.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.