Atreus en Thyestes – Dood Paard






Dood Paard overtuigt met culinaire horror

Rotterdam

Seneca, Claus en Van Woensel. Zomaar drie namen uit de geschiedenis.
Verbonden door de naam Thyestes. Die ellendige was telg uit een door
vele vloeken verdoemd geslacht, en kreeg tot overmaat van ramp zijn
eigen vijf kinderen te eten en kwam er pas tijdens het toetje achter.
Geheim van de chef, in dit geval zijn broer Atreus. Stof voor vele
tragedies uit de oudheid, al heeft deze meervoudige kindermoord uit
de Griekse mythologie de tand des tijds minder goed doorstaan dan de
dubbele moord van Medea. De oudst bekende theaterversie van het
verhaal stamt uit het Rome van het begin van onze jaartelling. De
Vlaming Hugo Claus bewerkte deze bloederige tragedie van Seneca.
Oscar van Woensel, huisschrijver van Toneelgroep Dood Paard, nam het
gegeven en componeerde er een heel nieuw stuk omheen.

Het is nu, Thystes komt met de TGV naar Parijs voor een
verzoeningsetentje met zijn broer, de restaurant-tycoon Atreus.
Atreus heeft vrienden op hoge plekken beledigd en daarvoor zal hij
boeten. Terwijl zijn broer Thystes helemaal blij is met zijn
ontdekkingen uit Dan Browns 'De Da Vinci Code', wordt Atreus gekweld
door onstuitbare neigingen tot ultieme wreedheid. Terwijl ze praten
stoven de koters van Thyestes gaar in de keuken.

Het is een mooi horrorstuk geworden. Boven de eettafel hangt een
vervaarlijke, uit pentagrammen samengestelde kroonluchter van
theaterspots en stroboscopen. Links op het toneel staat Boy
Raaymakers, trompetvirtuoos van het Willem Breukercollectief. aan
tafel zitten Gillis Biesheuvel en Oscar van Woensel. Ze roken, ze
zuipen, ze zingen soms zelfs. Gisteravond liep de voorstelling
prachtig. Een volle zaal een een publiek dat voor 95% uit
schoolkinderen bestond zat er tamelijk ademloos bij. Gegiechel klonk
er hoogstens bij die enkele toespeling op seks die in het stuk zit.
Spanning overheerste. Dat kwam door de keiharde soundtrack, waarin
Boy Rooyackers op zeker moment in doodsnood krijsende kinderen aan
zijn trompet ontlokt, maar het ligt meer nog aan Oscar van Woensel.
Hij schrijft niet alleen goed, hij acteert ook nog eens als de beste.
Zijn Atreus is een levensgevaarlijk monster, dat zich steevast
inhoudt. Hij laat zijn ogen bloekdelen spreken terwijl hij relaxed op
zijn stoel hangt. Hij laat vooral ook een enorm plezier zien in het
spelen van deze duivel. Al helemaal alleen zou hij er al in slagen om
het puberpubliek aan zijn lippen te laten hangen. Dat is talent, en
dat is mooi om te zien.


Gisteren gezien: Atreus en Thyestes door Dood Paard. Het stuk speelt
vanavond nog in de Kleine Zaal van de Rotterdamse Schouwburg

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,