Later Weiter – Lizzy Timmers


Lizzy roept 'Ho'

 

{mosimage}

De grenzen zijn weer lekker aan het vervagen. Kon je een tijdje geleden nog denken dat de Toneelacademie van Maastricht nu echt aan kunst ging doen met de opleiding voor 'performer', blijkt het weer heel anders uit te pakken. Zou je bij 'performer' denken aan een ik-gerichte performance-kunstenaar, dan snap je er niets van als je naar Later Weiter van Lizzy Timmers kijkt. Lizzy Timmers heeft namelijk een solovoorstelling gemaakt, waarmee ze zich zomaar al een beetje kan meten met een grootheid als Sanne Wallis de Vries.

Een deftige toneelschool als Maastricht en cabaret lijkt al moeilijk samen te gaan, maar dat zo'n voorstelling kan ontstaan uit een 'Testcase' in het Utrechtse Huis a/d Werf is helemaal bizar. Minder bizar wordt het, wanneer je bedenkt dat iemand als Sanne Wallis de Vries even goed theatermaker is, als Lizzy Timmers cabaretière. De eerste zit alleen met dat zalenvullende woord 'cabaret' opgescheept, terwijl Timmers in intieme theaterwerkplaatsen kan spelen omdat ze 'Performer' heet. En ze zijn allebei dus even goed in humor, ironie, zelfspot en verhalen vertellen, al heeft Timmers, dankzij die Maastrichtse toneelschool, een betere uitspraak van het Nederlands.

Wanneer Lizzy Timmers begint, is het vooral daarom even schrikken. Op een nogal schoolcabaret-achtige manier speelt ze een maatschappijkritisch interview met een architect die zich heeft gespecialiseerd in Urban Entertainment Centers. Hoezeer je ook kunt gruwen van dergelijke opgekalefaterde winkelcentra, naïef prekend scholierentoneel willen we er niet over zien. Kort daarna neemt Timmers je echter mee op een bizarre reis langs stranden, winkelcentra en straten in wereldsteden als Hamburg en Rotterdam. En dat allemaal omdat ze bij de H&M een leuk blauw sjaaltje zag.

De actrice, opgegroeid tussen de houtsnippers en het repetitiezweet van het Onafhankelijk Toneel in Rotterdam, waar haar ouders, Gerrit Timmers en Mirjam Koen, werken, slaagt erin om je op precies de goede manier aan het denken te zetten over wat er eigenlijk nog 'echt' is om ons heen, en ze spaart zichzelf daarbij niet. Het is verrassend, hoe ze teksten van de  grotestadsfilosoof Oosterling weet te combineren met eigen belevenissen en bizarre avonturen van goede vrienden.

Misschien is het maar goed ook, dat Timmers voorlopig nog blijft spelen in de kleinere theaterwerkplaatsen. Want ook al toont ze aan een groot talent te hebben voor 'entertainment' dat wil niet zeggen dat je dan ook maar cabaret moet gaan heten. Bovendien, cabaretiers zelf gruwen tegenwoordig steeds meer van hun vak, en het publiek dat erbij hoort. Cabaretiers dromen er wel eens van om zo in alle rust te mogen werken als Lizzy Timmers kan. Cabaretiers dromen er vooral van weer eens serieus genomen te worden met hun vak. Lizzy Timmers kunnen we moeiteloos serieus nemen. Dus noemen het woord 'cabaret' gewoon even niet meer in haar buurt.

 

Gezien: 10 december in Huis a/d Werf, Utrecht. Daar nog: van woensdag 15 t/m zaterdag 18 december.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, , ,