Liefde als prachtige guerilla
Voorstelling: Ten Liefde van Ko van den Bosch. Regie: Ola
Mafaalani. Spel: Bart Klever en Malou Gorter. Gezien: 7-11, Theater
Bellevue Amsterdam. Tournee t/m 29-12.
Amsterdam – Het komt niet vaak voor dat je helemaal stuk uit een
voorstelling komt. Dat je in krap vijf kwartier je volledige emotiekast
hebt uitgeruimd, ingeruimd en weer omgekieperd. Dat je gelachen hebt,
maar dat aan het eind de brok in de keel je het spreken onmogelijk
maakt. Dit allemaal kunt u meemaken als u naar Ten Liefde gaat. Het
nieuwste stuk van Alex d’Electrique-voorman Ko van den Bosch is niet
alleen briljant geschreven, het is ook nog eens briljant geregisseerd
door de jonge regisseuse Ola Mafaalani.
En dan heb je nog de spelers. Bart Klever en Malou Gorter verleiden
je waar je bijstaat. Samen stralen ze precies die chemie uit die je
voor een stuk als dit nodig hebt. En dat stuk, dat is een
liefdesverhaal waarin het beste uit films als War of the Roses en Fatal
Attraction is samengebracht, overgoten met de prachtige, dichterlijke
taal en humor van Ko van den Bosch.
Het begint allemaal heerlijk. Romeo en Julia op leeftijd. De jonge
geliefden zijn niet op hun achttiende door een Shakespeariaans
misverstand omgekomen, maar hebben de veertig bereikt. Passie is er nog
steeds, maar die twintig extra jaren hebben hun een beladen verleden
gegeven waardoor ze niet meer vrij met elkaar om kunnen gaan. En dat
zullen we weten. Aan het eind druipt er bloed van het plafond.
Ola
Mafaalani is nieuw. Deze jongr regisseuse van Syrische komaf is
compromisloos en bloedserieus. Ze is wars van theatrale mooidoenerij en
in alles wat ze doet klinkt een oprechte betrokkenheid bij de wereld
door. Een dergelijke strengheid is misschien niet op ieder stuk
inzetbaar, maar zet haar op een tekst van Ko van den Bosch en opeens
valt alles prachtig samen. Zij gaat de toeschouwers dan wel niet met
kettingzagen te lijf, maar wat ze aan intensiteit brengt komt er dicht
bij in de buurt. En zo brengt ze een voorstelling die onverwacht goed
past in het vroegere, wilde repertoire van Ko van den Bosch’ eigen
gezelschap Alex d’Electrique. Eigenlijk kleefde er maar één nadeel aan
de première: het was een lunchvoorstelling. Da’s niet handig: na zo’n
uurtje ben je zeker een middag uitgeschakeld.