Woorden kotsen bij Het Muz


Voorstelling: Danny en Roberta door Het Muztheater. Regie: Alan Zipson. Met Theo Fransz en Colla Marsman. Gezien: 5-9, De Balie, Amsterdam. Tournee t/m december 1998.

Amsterdam – Het Muztheater maakt theater voor jongeren, het moeilijkste publiek dat er bestaat. De groep is gewend om in gymzalen en aula’s te spelen voor mensen die niet op theater zitten te wachten. Om zo’n publiek bij de les te trekken moet je flink uitpakken. Het  Muztheater kan dat.

Danny en Roberta, hun nieuwste productie, is een realistische smartlap van de New Yorker John Patrick Shanley over zielepoten aan de onderkant van de samenleving. Danny is een crimineel die nog bij zijn moeder woont en Roberta een bijstandsmoeder van 31 wiens dochter al op de middelbare school zit. Ze ontmoeten elkaar in een ranzige kroeg en belanden haast tegen wil en dank bij elkaar in bed. Ze zijn op zoek naar romantiek, maar de volle maan is een gloeilamp, die op een tijdklok werkt. Ze dromen van een huwelijk, maar hun verledens staan dat in de weg. Roberta is katholiek en Danny niet, om maar wat te noemen.

Shanley’s gedateerde en sentimentele tekst is geen hoogtepunt in de toneelliteratuur. De voorstelling is daarentegen een genot om naar te kijken. Het is een toonbeeld van de Muztheater-aanpak: geen opsmuk, geen truuks, recht voor zijn raap en stevig relativeren. Theo Fransz is een enorm komisch talent. Zijn Danny is een goeiige dikkerd die iedereen die hem langer dan één seconde aankijkt op een doodschop trakteert. Roberta’s toenadering krijgt daardoor het karakter van een zelfmoordpoging. Colla Marsman speelt haar als iemand die haast geniet van de rampen die haar overkomen.

Regisseur Alan Zipson laat de de dialogen haperen en stokken. Danny en Roberta zeggen liever niets, maar hun emoties zitten zo hoog dat er zo nu en dan woorden uitvliegen. Het is woorden kotsen, niet praten wat ze doen. En dat werkt. Het publiek ligt regelmatig dubbel, terwijl er ruimte blijft voor serieuze ontroering.

Danny en Roberta is gemaakt voor het gewone theatercircuit. De voorstelling is bovendien ‘niet geschikt voor onder de 16 jaar’. Dat zal jongeren zeker aanspreken.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.