-
Ifigeneia is monumentale, maar keurige klassieker – Toneelgroep Amsterdam
Amsterdam (GPD) _ Wat is Roeland Fernhout toch goed. En nu we het er toch over hebben: wat is Chris Nietvelt weer goed. Met haar rol in deze Ifigeneia van Toneelgroep Amsterdam komt ze zomaar weer in aanmerking voor een hoofdprijs. Een moeder spelen die haar dochter geofferd ziet worden door de echtgenoot waar ze toch al niet zo blij…
-
Lex is stijlvol afscheid van de eighties-lul : Alex d’Electrique
Amsterdam – De tuinkabouter is een effectief middel tegen burgermannetjes. Vooral als ze een kruiwagentje in hun kabouterknuistjes hebben, kun je er lekker mee uithalen. Overdadig giechelende toeschouwsters schop je vervolgens ongenadig de rolstoel in. Welkom in het universum van Lex, het laatste personage van Alex d’Electrique. Dit weekend was de première, de laatste dodenrit door Nederland is begonnen. Alex…
-
Aluin en NUT bewijzen bestaansrecht (met) Maandageditie
Kan theater beter zijn dan een krant? Serieus, je kunt het je gaan afvragen na aflevering twee van De Maandageditie. Voor welke krant zouden immers op een willekeurig avond nog zoveel mensen twee uur de tijd nemen? Kikker zat vol, twee dagen voor het verdwijnen van de papieren paniekkrant Dag, en het publiek genoot. Sterker nog, het aantal mensen dat…
-
Maandageditie begint veelbelovend – Aluin/NUT
Slechts een paar losers hadden betaald voor hun kaartje. De rest zat er gratis of tegen gereduceerd tarief. Heel kritisch kan de zaal dus niet zijn geweest, bij de eerste aflevering van Aluins multimediatheaterkrant Maandageditie. Hoewel: een groot deel van de zaal werd gevuld door mensen met een perskaart. Het volgens eigen zeggen uitstervende ras ‘kritische journalist’ ging eens kijken…
-
Ook in Hongarije is Jezus een vrouw (The Madwoman – Bela Pinter)
Lang heb ik gedacht dat humor het verschil uitmaakte tussen camp en kitsch. Romantiek en schoonheid zonder humor is dan kitsch, met humor wordt het camp. Daartussen zweeft de kunst. Ergens. Het eenvoudige onderscheid moeten we echter loslaten als we naar Oost-Europa gaan. Of, laat ik specifieker zijn: Hongarije. Want Hongaren zijn een klasse apart. De Hongaarse theatermaker Bela Pinter is…
-
Relishoppen voor beginners (Kamp Jezus – Wunderbaum)
Daar waren ze dan: tieten nummers 3 en 4, kruis nummer twee. En net als in Tourniquet, eerder geselecteerd als beste voorstelling van 2008, ging het nergens over. Het begint irritant te worden: dat zelfvertrouwen van ‘jonge makers’. Kijk: ‘Welcome in my Backyard ‘ was nog een best aardig commentaar op de moderne politiek correcte incorrectheid. Wunderbaum liet daarin de eigen…
-
God is hardhorend (Missie – KVS)
Foto Koen Broos Witte Paters. Die kennen wij niet, in Nederland. Boven de rivieren zwaaiden we wel eens een enkele zendeling uit, maar de Latijnse variant daarvan, de missionaris, was iets voor de papen in het zuiden. Nu hadden die Witte Paters in België ook niet zo’n goede reputatie. Zieltjeswinnende broeders, die zoveel mogelijk katholieke kindertjes geboren wilden laten worden…
-
Paul Koek toont talent in Leiden (Haar Leven haar Doden – Veenfabriek)
Leiden _ De V&D in Leiden is zonder meer de ranzigste V&D van het land. Maar de V&D in leiden heeft ook de mooiste La Place van het land. Waarschijnlijk juist omdat het de ranzigste V&D van het land is. Je verwacht in deze V&D ook het Oostblokkerigste personeel van het land, maar dat valt dan weer mee. Dat komt…
-
Babettes wonder
Ook in de Gard sterven de dorpjes. Maar omdat het er niet zo hypertoeristisch is als in de nabijgelegen Ardèche, is de sfeer er nog onaangetast. Of zoiets. Niet al teveel Russische patsers in bijbehorende bakken, geen hysterische gezinnen, maar veel aandoenlijk schilderende kunstenaars, omgeven door Volvo stationcars en veel lavendel. Dat werk. Een enkel…
-
Crème brûlée met Foie Gras
‘Humpf’, zegt ze, met zo’n typisch Frans gemak. ‘Humpf, je hebt foie gras, maar dat is foie gras. Mijn man vond het tijd voor iets nieuws.’ Iets triomfantelijks zat er in, of was het professioneel defaitisme? Immers, bij het inchecken in Hostellerie Saint Pierre in Cravant was ze vooral laconiek. Over de ‘Formule’ waar haar man, de kok, ons in wilde…