‘Je handen kan je toch niet stoppen, dus ik zal altijd wel dingen blijven maken. Maar ik ben niet alleen kunstenaar pur sang, ik wil ook blijven communiceren.’ Chantal van Heeswijk is kunstenaar. Ze had een bomvolle agenda, tot halverwege maart. ‘Ik ben altijd op veel manieren bezig. Maar dat is bijna altijd werk waarbij veel mensen bij aanwezig zijn. Dat kan nu dus niet meer. Het autonome werk verkoopt nog wel, maar niet zoveel dat ik ervan kan leven. Misschien na mijn dood, maar daar heb ik niet zoveel aan.’
In de podcast vertelt Chantal over het plan dat ze opvatte om toch nog iets ‘terug te geven’: Troostramen. Iets waarbij we niet moeten denken aan een hipsterhapje, maar letterlijk: beschilderde en beschreven ramen van verzorgingstehuizen waar ouderen nu vast zitten vanwege de intelligente lockdown. Ze bedacht dat idee omdat ze behalve enorm veel creativiteit, ook nog een bijzondere gave heeft. Ze kan even snel in spiegelbeeld schrijven als gewoon. Vroeger gebruikte ze dat om leraren mee te pesten, nu maakt ze er mensen gelukkig mee.
Dit podcastproject is het enige dat we nu kunnen doen, nu al onze inkomsten zijn weggevallen. Wil je dit project steunen: word lid. Of doneer ruimhartig.
Het bericht Podcast in tijden van cultuurperscorona (14): De troostramen van Chantal van Heeswijk. verscheen eerst op Cultuurpers.
Ditr bericht verscheen oorspronkelijk op Cultuurpers.
