Toen ik laatst aan middelbare scholieren probeerde uit te leggen hoe weinig de orkestleden betaald kregen die bij het Eurovisie Songfestival de muzikale verrassingsact verzorgen, keken ze me verwilderd aan. Immers, het was meer dan je als 16-jarige verdient als vakkenvuller bij de gemiddelde grootgrutter. Dus wat was eigenlijk het probleem?
Daarom nu maar even een andere rekensom, dankzij de NTB, de vakbond voor musici. Deze maand presenteerden zij hun jaarlijkse overzicht van tarieven (behaald en cao), en dan snap je waarom goede kunst duur is en de NPO een ongelooflijke uitbuiter.
Schofterig
Waar waren we ook alweer gebleven, zeg je dan. Welnu, de musici bij het Songfestival krijgen omgerekend 11,54€ per uur. Dat was dan soort van netto. In het tarievenlijstje kunnen we nu zien dat dat minstens 200 tot 300 procent onder het gangbare, en sinds 1 januari ook voorgeschreven, tarief ligt. De professionele musici horen 50 euro bruto per te krijgen, dus minimaal 150 euro per repetitie, en dan ook nog eens 300 euro per concert. In dit geval dus: 3 concerten en 8 repetities, tellen we even op, komen we op 2100 euro. Bruto. Houd je netto een euro of 1800 aan over. Waarvan je niet je reiskosten hoeft te betalen, zoals de NPO wel eist van de kunstenaars die voor 200 miljoen mensen hun kunstje gaan vertonen. Ik vermoed dat de cameralieden die het opnemen riantere vergoedingen krijgen.
Muzikanten een kwart betalen van waar ze in alle redelijkheid recht op hebben. Dat is ronduit schofterig. Ik zeg het maar eens hardop. Welke fondsen, welke subsidiënten, welke sponsoren hebben daar hun fiat aan gegeven? Tot nu toe heeft niemand bij de Publieke Omroep van deze wantoestand gerept. Waarom niet, eigenlijk?
Het bericht Een kwart van waar ze recht op hebben! (Hoe de Publieke Omroep musici tot de bedelstaf veroordeelt) verscheen eerst op Cultuurpers.
Ditr bericht verscheen oorspronkelijk op Cultuurpers.
