Over moorddadige schapen en het nut van oeverloos naar buiten staren


Gisteren bedacht ik opeens dat ik helemaal niet vanuit de trein naar buiten keek, terwijl er zo’n mooi sneeuwdek lag. Natuurlijk is het traject tussen Utrecht en Amsterdam een bekend traject, maar toch. Ik klapte mijn ipad dicht, keek naar buiten en zag dat het mooi was. Niet hemeltergend mooi, maar toch. Mooi.

Voor de tijd van de mobiele telefoon las ik de krant of een boek in de trein. Maar ik keek ook vaker naar buiten. Zo’n krant geeft toch een stuk minder endorfine-injecties af tijdens het lezen dan een tot de tanden met facebook, instagram en twitter bewapende ipad. Dat boek las ik omdat ik mooi vond, of indruk wilde maken, en als ik even wilde pauzeren keek ik naar buiten. Heel veel spectaculaire wolkenpartijen gezien toen ik jaren geleden dagelijks vijf uur per dag in de trein zat tussen Middelburg en Utrecht.

Stervend daglicht

Ik heb besloten dat ik dat mis. Niet dat forensen naar Zeeland, maar wel het blanco naar buiten staren. Het in de gaten houden van wolken en het checken van het stervende daglicht. Dat is belangrijker dan de laatste geinige opmerking over rare politici waarmee ik weer een paar toffe likes weet binnen te halen.

Het is een trend onder veel van mijn kennissen, we willen van de teringfoon af: we zijn teveel online, we kijken alleen nog maar naar steeds lozere updates en missen het nieuws van een waslijn met wapperend wasgoed of een groep schapen die een ander schaap in de sloot duwt (Echt! Gezien tussen Delft en Rotterdam, ooit).

Pictures or it didn’t happen? Dan gebeurde het maar niet. Het beeld is me evengoed bijgebleven. En dat telt, want dan schrijf ik er ooit iets over in een verhaal. 

Time management

Met schrijven is het ook zoiets. In heel veel berichten over schrijven, en in tips voor een gouden schrijfcarrière lees ik dat het gaat om focussen, om time management. Om tijd vrijmaken, elke dag, en dan ook zonder afleiding van mobiele telefoons en ipads. Of sociale media.

De afgelopen weken was het wat rustiger op deze site, omdat het veel drukker was op die andere site. Over al die andere smoezen om je van het werk te houden volgende keer meer. (en ook over de vraag of het wel erg is om van je werk gehouden te worden.)

 

 

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.