De gedachte alleen al. Dat je alle controle verliest…


Mijn grootste angst is verlies van controle. Dat ik opeens een opwelling volg om iets te doen wat niet best zal uitpakken voor de sfeer, of erger, mijn gezondheid. Hoogtevrees is zo’n dingetje. Ik ben niet bang dat ik val, ik ben bang dat mijn bril afwaait en dat ik mijn evenwicht verlies als ik hem wil opvangen, zodat ik uiteindelijk met bril in het ravijn stort. 

Wat valt je op aan dit verhaaltje? Angst gaat over een verhaal. Dat je niet een golf van schrik krijgt door iets dat daadwerkelijk gebeurt, zoals uitglijden op een glibberig plateautje, maar dat die golf van angst dat echte uitglijden niet eens nodig heeft. Dat verklaart ook het succes van de betere horrorverhalen, natuurlijk: mensen schrikken meer van wat ze bedenken dan van wat ze meemaken. Hitchcock was zo’n meester van suggestie. De horror zit meestal in hoofd van de personages, niet daarbuiten. Hij hoefde het alleen maar voorstelbaar te maken. En voorstelbaar maken, dat is de nobele taak die je als schrijver hebt gekregen in het leven.

Het nieuwe roken

Ik kwam hier dus op vanwege iets heel anders. In het vervolg op mijn vorige post snuffelde ik rond naar mogelijkheden om timemanagement makkelijk te maken en mezelf te bevrijden van die eeuwige neiging om e-mails te beantwoorden of als ik even vastzit Facebook te checken. Want het is echt het nieuwe roken, he. Toen ik nog rookte ging tenslotte elke keer als ik op ‘enter’ had gedrukt en even moest nadenken (heel vaak) mijn hand naar de asbak, en als die daar niet blind een peuk aantrof, naar het pakje drum daarnaast, om er rustend op mijn lauweren een te draaien.

Welnu, deze week gaf Facebook zelf toe dat de site slecht kon zijn voor je gezondheid. Hun remedie was wat bizar, want het speeltje van Zuckerberg is dat volgens Zuckerberg alleen bij passief gebruik. Kort gezegd: liken is beter dan geliket worden, dus als dat laatste niet lekker gaat, moet je meer van het eerste doen. De eikels.

Hij kan niet uit

Ik kan helaas facebook niet laten vallen. Ik heb het nodig voor nieuws, voor het werven van klanten, voor het peilen van de sfeer. Maar ik zoek wel naar mogelijkheden om het uit te zetten. Daarom heb ik het niet open staan op mijn desktop (waar ik dit typ), maar wel op de iPad naast mijn toetsenbord. Voor Twitter geldt hetzelfde, voor Mail zou ik het ook moeten doen.

Ik kan daardoor redelijk geconcentreerd werken, al kan ik nog steeds snel afgeleid raken als er weer iets up popt. Wil je het helemaal onmogelijk maken, kun je dus zelfbeheersing installeren. Er zijn verschillende apps voor Mac, Windows en zelfs Linux. Suzanne gebruikt ze, ik durf nog niet. De app van mijn keuze zou namelijk de Linuxversie zijn van ‘selfcontrol’. Dat is dus een app die niet alleen je internet uitzet voor een bepaalde tijd, maar die het ook bijna onmogelijk maakt om het tussentijds weer aan te zetten.

Hij kan wel uit

En dan word ik dus bang. Omdat ik mijn zelfbeheersing uitbesteed aan een app. Want wie garandeert mij dat die app zich wel kan beheersen, of dat ik iets doe waardoor de app niet meer uit te zetten is? Ik zocht en vond een horrorverhaal om mijn fobie te bevestigen. Het liep uiteindelijk goed af. Sindsdien doet de Linuxgemeenschap zelf weer aan beheersing (dat ding kan uit). Stoere lui.

Nou is mijn vraag: wat doe jij allemaal om je concentratie te verhogen en je zelfbeheersing te behouden (bij het werk)?

 

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.