Ifigeneia is monumentale, maar keurige klassieker – Toneelgroep Amsterdam


Amsterdam (GPD) _ Wat is Roeland Fernhout toch goed. En nu we het er toch over hebben: wat is Chris Nietvelt weer goed. Met haar rol in deze Ifigeneia van Toneelgroep Amsterdam komt ze zomaar weer in aanmerking voor een hoofdprijs. Een moeder spelen die haar dochter geofferd ziet worden door de echtgenoot waar ze toch al niet zo blij mee was. Laat dat maar over aan deze inmiddels bijna alleen nog maar uit het kapsel van Koningin Beatrix bestaande actrice. En, ook nog waar: wat blijft gastacteur Tijn Docter goed overeind als schuinsmarcherende bevelhebber tegenover die Agamemnon van die dus fantastisch spelende Fernhout. Maar helemaal: wat blijkt Marwan Kenzari een belofte. Deze prachtige jonge acteur heeft zo’n perfecte, oprecht sexy uitstraling dat zijn debuut bij Toneelgroep Amsterdam wel eens een van zijn laatste toneelrollen zou kunnen zijn: filmmakers zullen voor hem in de rij staan.

Zo is er dus misschien wel helemaal niets aan te merken op Ifigeneia in Aulis, de nieuwste voorstelling van Toneelgroep Amsterdam. Het 2500 jaar oude stuk van Euripides over een veldheer die om een gunstige wind voor zijn troepen te krijgen zijn dochter moet offeren doet ons nog steeds huiveren. Die Grieken konden wat, al is het maar verhalen schrijven die sindsdien door nog geen film, boek of videogame overtroffen zijn. De Amerikaanse regisseur Robert Woodruff begrijpt dat. De man is al jaren hot in het exclusieve theater van Amerika. Sinds een jaar of wat doet hij alleen nog maar Europese klassiekers. En, zoals het zijn Amerikaanse roots betaamt: dat doet hij vakkundig en zonder enige ironie, want dat gen is aan de overzijde niet ontwikkeld.

Die bloedernstige vakkundigheid eist hij ook van alle betrokkenen en daarom ziet het er allemaal zo goed uit, spelen die acteurs zo goed en klinkt de op allerlei vergeten toonladders gebaseerde koorzang ook zo mooi kil. Dries Verhoeven, de maker die groot werd in het ‘ervaringstheater’, doet als decorontwerper iets aardigs met straatverlichting, een mobiele politiepost en een serie schietbaanpoppen die zijn opgesteld als het Chinese Terracottaleger. En ook al is dat beeld wereldwijd al in talloze klassieke theatervoorstellingen gebruikt, het spreekt toch wel weer soort van tot de verbeelding.

Waarom wringt er dan toch iets, terwijl je zelfs als toeschouwer op de juiste momenten de tranen in de ogen krijgt, bijvoorbeeld als Fernhout Karina Smulders’ Ifigeneia aankijkt? Waarom wringt er iets als zelfs de allerkleinste rol van het seizoen door een topactrice als Marieke Heebink bezet kan worden? Is het die ijdelheid van sommige operastudentes in het overigens prachtig zingende koor? Niet alleen. Het is die keurigheid die je op den duur gaat vervelen. Woodruff mag dan in eigen land wild en vernieuwend zijn, hier is het vooral een maker die binnen de lijntjes blijft. Toneelgroep Amsterdam verdient meer, want al die mensen kunnen zoveel meer.

Ifigeneia in Aulis door Toneelgroep Amsterdam. Gezien: 12 oktober in de Stadsschouwburg Amsterdam. Tournee t/m 31 januari 2009. Inlichtingen:

www.toneelgroepamsterdam.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.