Babettes wonder


babette.jpgOok in de Gard sterven de dorpjes. Maar
omdat het er niet zo hypertoeristisch is als in de nabijgelegen
Ardèche, is de sfeer er nog onaangetast. Of zoiets. Niet al teveel
Russische patsers in bijbehorende bakken, geen hysterische gezinnen,
maar veel aandoenlijk schilderende kunstenaars, omgeven door Volvo
stationcars en veel lavendel. Dat werk. Een enkel design-appartement
en een camping
met een echte boer
als baas. Kortom: een ramp als je jongere
bent. Waarschijnlijk de reden dat alles wat jong is zich in Zuid
Frankrijk auto-mobiel om bomen probeert te vouwen.

In de steile dorpsstraat van het oude
dorp van La
Roque sur Cèze
is maar één restaurantje. Het miniterras wordt
beschaduwd door één zorgvuldig geknotte kruising tussen een plataan
en iets anders en het kenteken van de Mercedes van de eigenaar toont
Parijse roots. Maar wat wordt er lekker eten gemaakt in Crêperie
Chez Babette!

Daarvoor rijd je dus gewoon 1200
kilometer om. Of 10, zoals wij, toen bleek dat ze niet aan pin deden
en wij cash moesten halen in het verderop gelegen Goudargues.

Topstuk is een Salade des Volcans, wat
onmiskenbaar wijst op de Auvergne.
En inderdaad: we treffen Bleu d’Auvergne aan, walnoten en kastanjes.
Tot zover niets bijzonders. Maar dan: de dressing. Opeens weten we
waarom waarom de vrouw des huizes in haar zojuist geopende
restaurantje van vulkanen sprak: vuurwater! De lava van de salade
bestaat uit degelijke cognac. Desgevraagd wil ze ‘Humpf’ nog
vertellen dat de dressing verder gewoon een vinaigrette is, en dat ze
daar dus een scheut cognac bij gedaan heeft. Maar, met wat voor
effect. Bitter en zoet, pittig en zacht komen met elkaar tot iets wat
een … nu ja. Dorpje in de Gard is.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

,