WeerSlechtWeer – HF2008




When you play me, I can play back…

dolly.jpgHet is het thema van het Holland
Festival dat directeur Pierre Audi het langst verborgen heeft weten
te houden. Want ‘Tussen Hemel en Aarde’, het officiële thema, is er
meer dan wij in onze aardse filosofie kunnen bevroeden. Zo was daar
ooit de contactmicrofoon, waar toneelspelers mee naar een zaal kunnen
fluisteren en die in Damascus opgeleide spelers niet nodig hebben
(Richard
III door Arabieren
), maar er is ook de schijf, waarop
audiobestanden kunnen worden vastgelegd. Zo ontstaat er het
playback-theater, waarvan er dit jaar twee extreme staaltjes te zien
waren.

Bont maakten het de Iraniërs van
Quartett,
a journey to north
, die alle vier, op één na, in perfecte
lipsync meebewogen met grotendeels van tevoren opgenomen video- en
geluidsopnamen. Daar had het nog een betekenislaag, namelijk dat
werkelijkheid en fictie niet meer uit elkaar te houden zouden zijn,
en dat je nooit moet geloven wat je ziet of hoort.

Peter Misotten gaat er anders mee om.
Misotten is in de eerste plaats vormgever, en pas heel wat later ook
regisseur. Hij laat twee acteurs in een soort enorme afvoerput
natregenen, terwijl op band, vanuit de witte zoldering, stemmen
klinken die een nieuwe vertaling van Eliots gedicht The Waste Land
voordragen. De acteurs doen lange tijd of zij de boel live uitvoeren,
maar de lipsync is zo slecht, en het geluid zo afwijkend van wat je
ziet, dat alleen heel hardnekkige kijkers het niet doorhebben, zoals
collega De Jong van NRC.

Maar wat levert dat semiverdrinken van
deze twee acteurs nu eigenlijk op? Dat het mooie beelden zijn, maar
dat ze steeds minder met de tekst te maken hebben, en dat die tekst
steeds minder goed te volgen is. Nu is dat gedicht ‘The Waste Land’
al een hermetische toestand waar kunstzinnige lieden graag mee dwepen
zonder er een woord van te begrijpen, maar dit sloeg alles. Kort na
afloop dacht ik nog: interessant. Nu, een halve dag later, vind ik
het eigenlijk alleen maar pretentieus gedoe: de letterlijk natte
droom van een vormgever waarin de verkrachting van een duur gedicht
het hoogtepunt is.

Maar wat we nu met al dat playbacken
moeten?

Dolly Parton-theater. Dat is het.

Weerslechtweer van Het Toneelhuis.
Gezien op 12 juni in het Holland
Festival
.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.