Happy Days – HF2008


Holland Festival opent met perfecte Beckett

Beatrix snelt de schouwburg inAmsterdam (GPD) _ Vrouwen en de ondergang. Ze hebben er iets mee. Althans, dat vinden toneelschrijvers. Volgens hen kunnen vrouwen als geen ander rampspoed te lijf door er gewoon oeverloos optimistisch doorheen te blijven praten. Tsjechov had er dik honderd jaar geleden in zijn ‘Drie zusters’ nog drie voor nodig. Vijftig jaar later kon Samuel Beckett met één volstaan in zijn klassieker Happy Days.
Afgelopen weekend opende het Holland Festival met een door en door Britse versie van dit stuk uit 1961. Eregast Koningin Beatrix was erbij toen de beroemde actrice Fiona Shaw, tot het middel ingegraven in betonpuin, haar eindtijdsgekwebbel inzette. Twee uur later mocht ze het applaus inzetten voor een uitvoering die perfect was geweest, en daardoor dus ook een beetje saai. Het deerde niet. De ovatie door het massaal toegestroomde publiek van hoogwaardigheidsbekleders en eregasten was lang en hard. Zo hoort het ook bij zo’n koninklijke opening.

Fiona Shaw is een actrice van zeldzame klasse. Het grote publiek kent
haar misschien het beste van haar rol van Tante Petunia Dursley in de
Harry Potterfilms. Een veel kleiner publiek kent haar van de editie
2007 van het Holland Festival toen ze voor een schandalig lege
Schouwburgzaal een bloemlezing gaf uit het toneelrepertoire, en daarmee
ook haar veelzijdige acteertalent kon laten zien. Samen met haar vaste
regisseuse Deborah Warner heeft ze zich nu aan het licht
vrouwonvriendelijke stuk ‘Happy Days’ van Samuel Beckett gezet. Ze
hebben de contrasten tussen licht en donker in deze apocalyptische
vaudeville-act nog wat zwaarder aangezet, en dat werkt best aardig.
Beckett schreef een tot haar middel in een zandheuvel ingegraven
actrice voor, die ondanks haar benarde toestand vrolijk optimistisch
door zou blijven praten of er niets aan de hand was, zelfs wanneer ze
uiteindelijk tot aan haar nek zou zijn weggezakt.
Bij Shaw en Warner is de zandhoop veranderd in het betonpuin van een
ingestort gebouw, beschenen door tropisch fel licht. Het beeld
refereert aan de rampenbeelden die we nu ook dagelijks op tv kunnen
zien. Tegen dat felle realisme in speelt Shaw extreem licht en vrolijk,
waarmee de absurditeit van de situatie alleen maar wranger wordt.
Deze ‘Happy Days’ toont een vorm van theater die we in Nederland maar
zelden te zien krijgen. Zulk secuur realisme in de vormgeving is hier
‘not done’, terwijl zulk frivool acteren door ons vaak als koketterie
wordt afgedaan. De combinatie levert echter zeldzaam theater op,
waarmee de boodschap van Beckett, dat het leven in al zijn zwaarte
totaal zinloos is, sterk overkomt. Uiteindelijk is zulk theater, en
zo’n leven, natuurlijk ook gewoon een beetje saai. Die boodschap brengt
dit stuk dus ook heel erg krachtig over.

Opening Holland Festival met Happy Days door het National Theatre uit
Engeland. Gezien: 31 mei 2008 in de Amsetrdamse Stadsschouwburg. Daar
nog op 2 juni. Inlichtingen: www.hollandfestival.nl
Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,