Deontologie (2) (update) Nederland – België: 1-3


Een update naar aanleiding van een debat over juryselectie, gisteren (dinsdag 3 juni). Ik mocht aanschuiven vanwege mijn stukje gisteren. Onderwerp van dit door Theaterwetenschap Utrecht en TF georganiseerde debat was de juryselectie voor TF1. Vier juryleden waren aangeschoven: de Vlamingen Piet Menu en Wouter Hillaert en de Nederlanders Daphne Richter en Maaike Bleeker. Al snel bleek tijdens het gesprek dat de jury, zoals verwacht, een jaar lang flink met zichzelf ende persoonlijke visie bezig was geweest. De uiteindelijke selectie was dus na zeer gedegen overleg tot stand gekomen, waarbij de persoonlijke inzet van de afzonderlijke leden uiteindelijk doorslaggevend was.

Ingevlogen als ik was om een tegengeluid te laten horen, bracht ik tegen de juryselectie in wat ik geschreven had.  Ik gebruikte daarbij het woord ‘ideologie’, om aan te duiden dat er wel degelijk een normatief gedachtengoed achter de keuze lag, en dat leidde ertoe dat Daphne Richter bijna een Godwinnetje maakte. Ik bedoelde natuurlijk de ‘deontologie’ van de juryselectie,

maar aangezien ik dat woord pas twee dagen ken, zat het nog niet zo in mijn systeem. Maar goed, met Godwin uit de weg werd uiteindelijk wel duidelijk dat de juryleden zich niet als programmeurs hadden opgesteld, en dat daar het misverstand in de Nederlandse pers uit voortkomt. Festivaldirecteur Jeffrey Meulman was immers aan het nieuwe Theaterfestival begonnen omdat het oude Theaterfestival aan particulariteit ten onder was gegaan. Het nieuwe festival zou een staalkaart gaan bieden van het voorgaande seizoen, met een keuze die meer zou aansluiten bij het gemiddelde theaterpubliek. Criterium zou niet langer meer ‘belangwekkendheid’ zijn, maar ‘schoonheid’, ‘indrukwekkendheid’ en meer van dat soort begrippen. Dat veronderstelt dus ook een jury die zich meer als festivalprogrammeur opstelt, dan als betrokken individu met een strikt persoonlijke smaak.En deze jury had zich dus niet als programmeur opgesteld. Sterker nog: van zo’n opstelling zouden ze gruwen. Wat de vraag oproept wat daaar mis mee is, zeker omdat twee van de juryleden in het dagelijks  leven programmeur zijn (geweest). Kennelijk is dat een vies beroep.

Maar goed: we waren er dus uit. En er is een leuk bijkomend effect: misschien is nog duidelijker aangetoond waar het vroegere theaterfestival aan ten onder is gegaan: als je Nederlandse en Vlaamse deskundigen samen in een jury stopt, winnen de Vlamingen altijd de discussies. Dat was vroeger zo, en Maaike Bleeker erkende dat het nu ook weer zo geweest was: Wouter Hillaert en Piet Menu hadden zich de betere en vooral principiëlere debaters getoond, en zo een groter stempel op de discussie en uiteindelijke keuze kunnen drukken. Vandaar dat Arthur Sonnen kon roepen dat zijn Theaterfestival terug was.De jury was weer ouderwets verdeeld.

Theater is geen voetbal. Dat is in ieder geval voor eens en voor altijd duidelijk.

 

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

,