Knielen op een bed violen – Matzer




Meer theater nodig op bed violen{mosimage}

MatzerKnielen0264a.jpg Den Bosch (GPD) _ Dat zijn van die
gouden momenten: vier mannen zachtjes smakkend op een rijtje aan een
tafel, en de gruwel is al vanzelf op het gezicht van de vijfde
tafelgenoot zichtbaar. Zo werkt dat: afkeer. Als die vijfde
tafelgenoot dan ook nog eens Wendell Jaspers heet, wordt het nog mooi
ook. Dus is de toneelbewerking van Jan Siebelinks bestseller Knielen
op een bed violen in ieder geval al voor een deel geslaagd. Wendell
Jaspers, een actrice met een buitengewoon aantrekkelijke, heel erg
aardse ‘soul’ in haar stem en in haar spel, maakt heel veel goed van
wat bewerkster en regisseuse Madeleine Matzer heeft laten liggen.

Matzer kan overigens wel een potje
breken. Haar bewerking van Oek de Jongs roman Hokwerda’s
kind, een paar jaar geleden, was een prachtstuk, en niet alleen omdat
die kleine blonde van Jaspers daar ook in meedeed. Matzer vond in dat
stuk een juiste speelse toon, waarmee het boek makkelijk tot het bot
kon worden uitgekleed, omdat de inbreng van de vertellers zo groot
was. Die toon krijgt nu geen kans, en dat kan aan de acteurs liggen,
maar zeker niet alleen.

Siebelinks roman over een bloemenkweker
die in de ban raakt van een christen-fundamentalistische sekte gaat
over teveel om er in één keer theater van te maken.
Althans, als je dat schrijfwerk van Siebelink allemaal zoveel
mogelijk intact wil laten. Dan wordt het al snel een live voorgelezen
samenvatting: handig voor wie even snel bijgepraat wil worden over
het boek, maar een teleurstelling voor wie spannend theater
verwachtte. En dat is nu gebeurd, terwijl er alle aanleiding zou zijn
om rigoureuzer in het boek te knippen. Niet omdat het boek slecht zou
zijn, maar wel omdat je minstens één heel erg goede
speler op het toneel hebt staan, inderdaad: het jong van Jaspers (v).

Haar aantrekkingskracht en uitstraling
maken van de theaterversie ‘Knielen op een bed violen’ niet zozeer
het verhaal van die kweker, als wel dat van zijn vrouw en
jeugdvriendin: Margje. In de roman is ze vooral slachtoffer, terwijl
ze in de voorstelling al veel sterker is. In haar bewerking had
Madeleine Matzer via Wendell Jaspers afstand kunnen nemen van het
grote bekende boek. Ze had het verhaal van de kweker en de sekte met
meer flair en speelsheid kunnen invullen, en vooral rigoureuzer
kunnen uitdunnen. Dan was er minder haast, en meer rust geweest, en
dat heeft zo’n epos van zompige klei en trage psalmen hard nodig om
de stap van boek naar theater te maken.

Cees Geel, ingevlogen om de te vroeg
gestorven gedroomde hoofdrolspeler Roef Ragas te vervangen, is nu ook
te ernstig, zijn uitstraling is te bitter om daadwerkelijk meeleven
op te wekken voor zijn personage. Maar gelukkig heeft hij een
tegenspeelster en dat maakt veel goed. Het stuk mag dan vooral een
uittreksel zijn geworden, Jaspers is reden genoeg om eens te gaan
kijken. Haar rol verdient een prijs.

Knielen op een bed violen door Matzer.
Gezien: 20 maart 2008 in Den Bosch. Tournee t/m 31 mei 2008.
Inlichtingen: www.bostheaterproducties.nl.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,