Angels in America – Toneelgroep Amsterdam



hans.jpgFucking briljant{mosimage}

Het moet gezegd: Alwin Pulinckx is
Emma Thompson niet. Maar dat is dan eigenlijk ook het enige. Want
Alwin Pulinckx heeft als virtuele titelrolspeler van Angels in
America ook geen vleugels nodig om een engel te kunnen zijn. Dus laat
ik het op een glorieus gelijk spel houden: de versie die Ivo van Hove
van Angels in America heeft gemaakt, evenaart de door HBO
uitgebrachte miniserie van een paar jaar geleden, ook al speelden
daar, naast Emma Thompson, grootheden als Meryl Streep en Al Pacino
in mee.

Maar heel misschien is deze versie ook
wel beter, en dan komt het ook niet eens omdat the complete works van
David Bowie als soundtrack fungeren. Of misschien wel. Ik moest in
ieder geval terugdenken aan de Serious Moonlight Tour van Bowie,
ergens in 82 of 83. Bowie deed een stadionact met een hoop rimram
eromheen. Decors, katrollen, dansers. Heel indrukwekkend allemaal,
natuurlijk, want dat was toen nog best nieuw. Alleen hadden al die
toeters en bellen niets meer in te brengen bij het hoogtepunt van die
avond. Plots was het gigantische toneel leeg, zaten de dansers koffie
te drinken in hun trailers en vervaagden de muzikanten tot
silhouetten. Daar zat David Bowie, in zijn eentje, gevangen in een
spot. En hij zong Heroes. Ik denk dat dat de eerste keer in mijn
leven was dat werkelijk iets begreep van wat de kern van theater is.

Misschien wel in navolging daarvan
heeft collegabowiefan Ivo van Hove het toneel leeg gehouden. En dan
bedoelen we ook echt leeg. Alleen een beamerkast met een draaitafel,
verder kale muren en een paar spots. Zelfs de veelvuldig gebruikte
telefoons worden gemimed.

Dat is durven. Nog los van het feit dat
je lef moet hebben om met zo’n soundtrack niet een paar Bowiefans
heel erg boos te maken.

En daar komt Toneelgroep Amsterdam dus
mee weg omdat ze dus gewoon de fucking beste acteurs van Nederland
hebben rondlopen. Acht ervan staan op het toneel, in rollen die op
hun lijf geschreven lijken. Fedja van Hûet is perfect als de
door schuldgevoel geplaagde joodse jongen, blonde hunk Barry Atsma is
gemaakt voor de rol van uit de kast tuimelende mormoon, en Yorin
Travel Roeland Fernhout is natuurlijk de gedroomde hemelse reisagent,
en, vooruit, hij heeft ook een heel geloofwaardige Obamaneger in
huis.

Zonder ook de rest afbreuk te doen: dat
valt dus allemaal in het niet bij Hans Kesting. Hij was al
genomineerd voor de hoofdprijs van dit seizoen, dus we moeten er voor
hem gewoon een prijs bij verzinnen. Hij speelt de vallende
utrarechtse advocaat Cohn zo ver-schrik-ke-lijk goed, dat alle ideeën
over goed acteren de kast in kunnen, omdat hij er al uit is. Grapje.
Want deze krap vijf en een half uur durende marathon is dankzij
Bowie, dankzij die acteurs en dankzij dat werkelijk briljante verhaal
in een vloek en een zucht voorbij. En wat voor een vloek ook nog
eens. O, ja. Dat stond bioj Amazon als enig commentaar op de film:
‘help! het gaat over homo’s’. Los van het abjecte karakter van de
schrijver van dat comment, is de opmerking ook nog eens dom.

Angels in America gaat over ons. Over
nu. Over de eighties. Over morgen. Over 28 maart 2008. Ga kijken. Dit
is fucking briljant.

Angels in America van Tony Kushner door
Toneelgroep Amsterdam. Gezien: zaterdag 8 maart 2008 in Amsterdam.
Tournee t/m 31 mei 2008. Inlichtingen: www.toneelgroepamsterdam.nl,
www.topstukken.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.