Aardige portretjes in lief montagestuk
{mosimage}
Eindhoven (GPD) _ Zo'n kapper willen we allemaal. De kapper die schrijver Enver Husicic schiep naar het evenbeeld van de kapper in de Utrechtse multiculturele wijk Lombok. Homoseksueel, macho, en Marokkaans met meer berustende humor dan er in de wijde omgeving is te vinden. Die kapper figureert in het toneelstuk Babylon, een stuk van in totaal vijf schrijvers waarmee Het Zuidelijk Toneel uit Eindhoven nu een voorzichtige tournee langs een aantal steden maakt.
De titel Babylon verwijst naar het mythologische Babel, waar de mensheid, toen nog gezellig bestaande uit één cultuur met één taal, een toren bouwde om net zo hoog als God te komen. God, wie niets menselijks vreemd was, vond dat niet zo'n tof idee. Dit heelal achtte hij niet groot genoeg voor mens én god, dus stichtte hij verwarring onder de bouwers, door iedereen een andere taal te geven. En daar zitten we dus nog steeds mee.
We hebben het dus aan de Hemelse Machten te danken dat, in het land dat sinds kort iedereen wantrouwt, Bodil de la Parra een werkelijk hartverscheurend leuke Turkse werkster speelt. En zo mogen we God op onze knietjes danken voor Karim Traïdia, die ons een aandoenlijk verhaal schenkt over een klein jongetje dat wil weten waar Allah woont. Niet bij de in tongen sprekende bevindelijke vader van schrijfster Shirley Gast. Dat snappen we dan ook wel weer. En dat Hij nooit door de Amerikaanse douane zou komen om bij Starbucks een kleine cappuccino te kunnen drinken, is een inzicht dat Jeroen van den Berg ons biedt.
Maar liefst vijf verhalen van vijf schrijvers treden dus aan voor Babylon. In plaats van vijf stukjes op een avond te brengen, heeft regisseur Rümke besloten om de hele boel door elkaar te gooien in iets wat we dan een montagevoorstelling noemen. Zo zappen we vrolijk van kapperszaak naar inburgeringsles, naar Armeense vertelling en werkster bij bevindelijke bejaarde en weer terug. Aardige portretjes levert het op, zowel gespeeld als werkelijk, want op het toneel zijn ook gewone stadsbewoners aanwezig, die soms onvermoede talenten blijken te hebben. Sissi Die Zhang bijvoorbeeld: bespeelster van een tweeduizend jaar oud instrument, waarmee ze in China een paar miljoen platen heeft verkocht, en die nu mag spelen in de voorstelling.
Maar, vraag je je dan toch na een tijd je af: wat levert dit nu allemaal op? Behalve dan dat prachtige toneelbeeld, met al die menselijke eilandjes in een witte kuip, waar het schaduwspel op de wanden nog meer massa's doet vermoeden? Niet zo heel erg veel, behalve het inzicht dat alle mensen heel erg aardig zijn, wanneer je ze diep in hun hartje kijkt. En je snapt ook dat Matthijs Rümke als geen ander aardige personages op het toneel kan laten schitteren.
Het is best gezellig in Babylon, denk je dan. Maar als dat het enige antwoord is wat vijf schrijvers en één regisseur op onze bikkelharde tijdgeest kunnen geven, is dat toch licht teleurstellend.
Gezien: Babylon door Het Zuidelijk Toneel op 21 april 2007 in Eindhoven (première) Tournee. Inlchtingen: www.hzt.nl.
