Lichaam – Zuidelijk Toneel


Ideeënloos Lichaam mist originaliteit

Eindhoven(GPD)_ Met kleine borsten heb je geen bh nodig. Papa fume une pipe n'est pas papa pijpen in een Frans restaurant. Donker is brrr. Je kunt a: traag bewegen in strijklicht; b: iets met een gemimede bal; c: een tof orgasme nadoen en d: dat allemaal niet met z'n tweetjes. Studentenhuizen zijn seksparadijzen. Windmachines mag je van de Arbo-wet niet recht op de zaal richten en een enkeling vraagt zich af waartoe het allemaal dient.

 


Tot zover 'Lichaam', het nieuwste toneelstuk waarmee het Zuidelijk Toneel nu langs de schouwburgen reist. Het is het resultaat van zeker drie maanden zoeken, zwoegen, improviseren, praten en denken door zes acteurs, twee dramaturgen, een vormgever en een regisseur. De zes acteurs worden betaald om hun best te doen, dus doen ze hun best. De dramaturgen heten Cecile Brommer en Rosa van Toledo en hebben vast ook hun best gedaan, maar daar merken we niets van. De dikke stapel papier ontbreekt namelijk waarmee ze het vorige project van hun regisseur van inhoud probeerden te voorzien. Die regisseur, Olivier Provily, ontbrak op zijn beurt bij het slotapplaus van de première. Daarmee werden de hardnekkige geruchten over slaande ruzies binnen de ploeg niet ontkracht.
Wat is er aan de hand? Regisseur Olivier Provily heeft werkelijk geen enkel idee. Hij heeft ten eerste geen idee wat hij met honderdvijftig vierkante meter podium aan moet vangen. Ten tweede heeft hij geen idee wat hij met het theater als kunstvorm wil en dat is nog een stukje lastiger. Natuurlijk is de zoekende, autonome kunstenaar iets wat we moeten koesteren. Een goede theatermaker is altijd op zoek. Naar meer, minder, beter, dieper, groter, intenser.
Provily is een ander type zoeker. Hij is de autistische zoeker die het liefste zonder publiek, met zijn rug naar de zaal en zijn medewerkers toe, met blokjes, tubes en draadjes knutselt. Buitengewoon interessant om tegen te komen op een atelier-route, maar minder om twee uur lang naar te kijken. De mensen die dát fantastisch vinden, zijn te gering in aantal om ook maar één schouwburg mee te vullen.
Geen idee hebben is al erg, onorigineel zijn is nog erger. Net als Provily's vorige schouwburgstuk Fragmenten is Lichaam op zijn best een herkauwen van beelden in combinaties die anderen in het recente verleden beter, scherper, spannender, uitdagender hebben getoond. Meer nog dan in Fragmenten valt het amateurisme op. De humoristisch bedoelde passages zijn flauw en voorspelbaar, het samenspel grenst aan het infantiele en 'traag bewegen en moeilijk kijken' moet tragiek voorstellen.
Misschien heeft hij vroeger wel te veel geblowd, ofzo, weet je? Hoe dan ook heeft Provily op dit moment onvoldoende originele ideeën om het grote publiek aan te kunnen. Het beste is dat hij vanaf nu minstens tien jaar in kleine zaaltjes gaat uitzoeken wat hij nou eigenlijk wil. Dan zien we wel weer. Wat we ondertussen met Het Zuidelijk Toneel moeten? Na de wankelmoedige afgelopen jaren en het debacle van het vorige stuk, Breekbaar, weet ik het ook even niet meer.

Lichaam door Het Zuidelijk Toneel. Gezien: 2 februari 2007, Eindhoven. Tournee. Inlichtingen: www.hzt.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,