Dood Paard nog leuker op zijn Oostenrijks
Rotterdam
Wat je van ver haalt is toch altijd een stukje lekkerder. Is natuurlijk de uitspraak van een snob, maar er zit ook een grond van waarheid in. Tot nu toe was De Internationale Keuze van de Rotterdamse Schouwburg vooral een feestje vol buitenlandse verrassingen, en vaak nog aangename ook. Zet je daar een Hollands gezelschap als Dood Paard tussen, dat een Duitse voorstelling brengt die slechts twee maal in Nederland is te zien, dan ga je daar opeens ook heel anders naar kijken. Dan wordt een voorstelling die je misschien maar zo-zo zou vinden als je hem los zag, opeens een stuk bijzonderder.
Het stuk 'Heisses Wasser für Alle' ('Warm water voor iedereen'), dat Dood Paard maakte in opdracht van het grote Oostenrijkse theater Schauspielhaus Wien, is in alle opzichten een Dood Paard-stuk.
Daar kun je van houden of niet, en in dit geval slaat de balans door in het positieve. Soms wil de afstandelijke speelstijl van Dood Paard namelijk een beetje arrogant overkomen. Ze laten zien dat ze spelen, en vestigen daarbij haast ongewild de aandacht helemaal op zichzelf, en dat vinden wij, calvinistische Hollanders, ronduit ijdel en dat mag dus niet. In 'Heisses Wasser', een voorstelling in het Duits, Engels en Nederlands, speelt dat probleem veel minder. Sterker nog: het gaat bijna richting cabaret, zoals Kuno Bakker Duits spreekt en ondertussen nog grapt met de Nederlandse boventiteling. De Oostenrijkse actrice Barbara Horvath doet later nog een letterlijk overgeschreven oeverloze dialoog uit Big Brother, en dat werkt nog beter. Net als de citaten uit interviews met die eendagsrockbandjes die alleen voor MTV al moeten zorgen dat ze iedere week ruzie hebben.
Het reguliere Weense publiek gruwde, volgens Dood Paard zelf, van 'Heisses Wasser', en ook de serieuze kranten maakten het Oostenrijkse avontuur van het Amsterdamse theatercollectief met de grond gelijk. Hier zat, bij de eerste van de twee enige Nederlandse voorstellingen, de zaal vol, en werd er flink gelachen. Sterker nog, een stel duidelijk niet zo enorm ervaren theaterbezoekers dat de voorstelling bezocht in aansluiting op de dagje demonstreren in Rotterdam, had een geweldige avo
Ze herkenden de dagboekachtige teksten van de Duitse schrijfster Gesine Danckwart, waarvan Dood Paard er enkele in het stuk verwerkt had, moeiteloos als problemen waarmee ze zelf ook weleens worstelden. Dood Paard leek bovendien het Rudi Carrell-effect, dat altijd optreedt wanneer Nederlanders nonchalant Duits spreken, goed uit te buiten bij hun Nederlandse publiek
En zo kan het gebeuren dat een voorstelling een heel nieuw publiek bereikt, terwijl de kenners misschien nog zouden zeggen dat ze het allemaal al eens eerder hadden gezien
'Heisses Wasser für Alle' door Dood Paard. Gezien: maandag 20 spetember, Rotterdamse Schouwburg. Herhaling: woensdag 22 september.
