Isabella’s Room


Mooier kan theater eigenlijk niet zijn

{mosimage}

 Het bestaat. Theater waar je gelukkig van wordt. Zo kun je tamelijk gelukkig worden van het theater van Arne Sierens en Alain Platel uit België. Echt heel flink gelukkig van het theater van Guy Cassiers uit onze eigen stad. Maar persoonlijk ben ik nog nooit zo gelukkig geweest als na het zien van 'De Kamer van Isabella', gisteren in de Schouwburg.

En eigenlijk begon dat geluksgevoel al een paar minuten na het begin. Het gevoel dat alles deze avond zou gaan kloppen. Dat alles goed zou zijn, dat we iets te zien zouden krijgen dat van de eerste tot de laatste minuut lekker zachtjes zou gaan swingen. En die belofte kwam helemaal uit.

In 'De kamer van Isabella' vertelt het internationale artiestengezelschap Needcompany het verhaal van Isabella, een vrouw wier leven de hele 20ste eeuw omvat. Isabella groeit op in een vuurtoren, overleeft drie mannen en talloze minnaars, tot ze, blind maar nog vol lust, uiteindelijk opgaat in het gezelschap van alle overleden zielen uit haar leven. De legendarische actrice Viviane de Muynck ís Isabella. Groots zit ze achter een van de tafels temidden van een enorme uitstalling van Afrikaanse kunstvoorwerpen. Spil in een verhaal waarin de andere acteurs, muzikanten en dansers elk hun eigen rol spelen.

En dat doen ze op een prachtig onnadrukkelijke manier. Het is tot op de laatste beweging en tekst voorbereid, maar de voorstelling, waarin samenzang en dans natuurlijk uit de vertelling voortvloeien, is alleen maar speels. De ondertitel 'Laugh and be gentle tot the unknown' (Lach en wees aardig voor het onbekende) is helemaal waar.

Jan Lauwers, bedenker en regisseur van het stuk, maakt met 'De Kamer van Isabella' een prachtige ode aan de schoonheid en het leven, maar zet er ook een overdonderend requiem voor zijn eigen vader mee op de planken. Alle Afrikaanse kunst in het decor is daadwerkelijk uit de verzameling van zijn vader afkomstig. Toen die in 2002 overleed kon Jan Lauwers maar een ding doen met de schat die hem was nagelaten. Die voorstelling was inmiddels op alle grote festivals van Europa te zien en kreeg overal het publiek op de stoelen. Maar niet in Nederland. Armoe. Rotterdam mag schouwburgdirecteur Jan Zoet dankbaar zijn voor dit exclusieve, onvergetelijke cadeau.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.


Eén reactie op “Isabella’s Room”