50cc – Victoria






Het geheim van Victoria

Rotterdam

Nee, het ligt niet aan dat taaltje, hoe zoet de klanken van het
West-Vlaams ook in onze oren mogen klinken. Het Gentse
theaterwerkhuis Victoria heeft een ander geheim. Afgelopen zaterdag
sloot Victoria een minifestival in de Rotterdamse Schouwburg af met
een 'Soirée Composée' en maakte daaarmeee in één
keer duidelijk wat de kracht is van Victoria: liefde.

Hoe gaat dat? Victoria is één van de eerste
productiehuizen in ons taalgebied waar het 'los gecomponeerde
jongerentheater' werd ontwikkeld. Vroeg in de jaren negentig, toen
alles boven de rivieren nog educatief verantwoord en duidelijk met
hoofdletters was, kwam het Gentse clubje met verbijsterende
producties als 'Moeder en Kind' en 'Bernadetje'. Het waren
voorstellingen over de rafelranden van de samenleving, grotendeels
gespeeld door spelers die het leven aan die rafelrand van nabij
kenden. Artistiek leider Dirk Pauwels bracht het terloopse talent van
volksschrijver Arne Sierrens samen met de ongepolijste choreografie
van Alain Platel en een nieuwe kunstvorm was geboren: onontkoombaar
theater, heftig, koket, sentimenteel en altijd recht uit het hart.

Het werd een traditie: Kung Fu, Mijn Blackie, Allemaal Indiaan, het
zijn maar een paar titels die nog steeds in het geheugen gegrift
staan van hen die het meemaakten.

Zaterdag, op de Soirée Composée (Bonte Avond) waren
projectjes te zien die te klein waren voor een avondvullend stuk,
maar te mooi om zomaar voorbij te laten gaan. 'Caroline en Rosie',
een koket en tamelijk erotisch dansduet van twee zojuist in Tilburg
afgestudeerde danseressen, ging vooraf aan een film van Felix van
Groeningen: 50 cc.

Het was vooral die film die alles in zich had wat Victoria zo mooi
maakt. Het gaat dan wel over Gentse hangjongeren, maar hun hangplek
staat eigenlijk buiten de realiteit. In een sfeer die meer doet
denken aan de romantiek uit de vijftiger jaren wordt er wat
gerommeld, gefrummeld en gefilosofeerd, waarbij dat laatste is
voorbehouden aan een vroegrijp 12-jarig meisje. Er zijn geen
mobieltjes, de muziek komt uit de eighties en de 'strip' waarop de
scooterjongens rondhangen is een oud kasseienpad. Het is, kortom,
theater zoals de mooiste voorstellingen van Victoria theater zijn:
nooit hard maal altijd vol liefde voor het onderwerp, en de boodschap
komt toch wel over.

En het Victoria-feestival werd slecht bezocht. Een raadsel, die
desinteresse van het Rotterdamse theaterpubliek. Zou het echt zo zijn
dat we dat wat van over de grens komt nu ook in de schouwburg al met
wantrouwen bejegenen?


Gezien: De week van Victoria: Soiree Composee, zaterdag 12 maart in
de kleine zaal van Rotterdamse Schouwburg.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,