Gelukkige Mandarijn – Hummelinck Stuurman






Spelplezier redt haperende
thriller

Rotterdam

Nederlandse schrijvers hebben wel eens
moeite met het einde. Het geldt voor romanschrijvers even goed als
voor toneelschrijvers. Zelfs Maria Goos geeft het toe, dat haar
eindes er wel eens een beetje bij hebben gehangen, in het verleden.
Voor Frank Houtappels geldt dat niet. Deze meester van het
pretentieloze feesttoneel heeft altijd hele goeie eindes. Dat hij
daarnaast ook een heel erg leuk begin kan schrijven toont hij wederom
aan in zijn nieuwste stuk 'De Gelukkige Mandarijn'. Gisteravond in de
Rotterdamse Schouwburg bleek echter ook waar Frank Houtappels minder
goed in is. Het midden van 'De Gelukkige Mandarijn' is namelijk één
van de vervelendste middens die in jaren op het toneel te zien waren.

De Mandarijn is een kompleet geschift
stukje thrillertoneel. We zijn getuige van een bijeenkomst van vijf
oud-personeelsleden van het Chinese restaurant waar het stuk naar is
genoemd. Zoals het hoort hebben ze alllemaal iets te verbergen en
lijkt het ook nog eens te spoken in het reeds lang geloten
smulparadijs. Langzaam maar zeker wordt duidelijk welk verleden de
personages proberen te verbergen. Dat wordt al heel snel duidelijk,
en vervolgens moet verteld worden wat er precies mis is gegaan.

En dan gaaat het dus ook een beetje
mis. De lol waarmee de acteurs het stuk inzetten is maar met moeite
vast te houden in het nogal vaste stramien van
monoloogje-liedje-dialoogje waarin het stuk is opgedeeld. Nu is het
aan de ontzettend leuke spelersgroep te danken dat het stuk niet
totaal onderuit gaat in dat lastige middendeel. Cabaretier Alex
Klaassen heeft juiste Britse nichtentoon te pakken die hoort bij dit
soort stukken. Ellen Pieters brengt een stukje variété-ervaring
mee en Nina Deus blijkt ineens een aardige Ilse deLange in huis te
hebben. Sterren van de avond zijn Lottie Hellingman en Chiara
Tissen. Vooral Tissen blijkt een heerlijk vamptalent in huis te
hebben, en beschikt ook nog eens over de acteerkwaliteit om van saaie
teksten iets leuks te maken. Chiara Tissen trekt ons vrijwel in haar
eentje door dat wat al te langdradige midden van het stuk, waarin de
grappen wat te oudbakken zijn en het tempo uit de tekst flubbert.
Dankzij haar houden we het vol tot het tijd is voor Lottie
Hellingman. Zij krijgt alle kans om haar enorme zangtalent de ruimte
te geven en maakt haar soms wat al te deftige acteren helemaal goed
met een einde dat er wezen mag: de mooiste snoekduik uit de
vaderlandse theatergeschiedenis.

Gezien: De Gelukkige Mandarijn.
gisteravond in de Rotterdamse Schouwburg. Nog te zien in Capelle,
Vlaardingen, Spijkenisse en Gouda. inl.: www.humstu.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.