Tape – Rick Engelkes Producties


Zwart-wit Televisie Toneel

Amsterdam – 

Er is theater voor mensen die bij
voorkeur hun drie uur televisie per dag tot zich nemen op het moment
dat toneelrecensenten in de schouwburg zitten. Tijdens het Soapspitsuur
is het dus hoe dan ook stil op straat. Dit seizoen gaat dat veranderen.
Afgelopen maandag ging in Amsterdam namelijk 'Tape' in première.

Niet dat 'Tape' een bijzonder goed stuk is. Neen, 'Tape' zal
uitverkocht draaien omdat er een heleboel mensen gaan kijken die anders
nooit naar het theater gaan. Vanwege de acteurs: Cas! Jansen!, Tygo!
Gernandt! en Medina! Schuurman!. En het leuke is: die acteurs hebben
gedrieën even weinig verstand van theater als alle andere mensen die
nooit naar theater gaan. Dat schept meteen een band.

Verantwoordelijk voor dit succesnummer is Rick Engelkes, die na
zijn soapcarrière iets serieus wilde doen met theater. Zelf totaal
mislukt als serieus acteur (hij wipt nog steeds op zijn hakken!)
probeert hij andere soapacteurs een rol te geven in het pluche van de
grote schouwburgen. Om daarmee helemaal serieus genomen te worden,
neemt hij er altijd een jong aanstormend regietalent bij. Dit keer
heeft hij de jonge regisseur Marcus Azzini de worst van eeuwige roem
voorgehouden. De zeperd is spectaculair. Marcus Azzini, gelauwerd in de
kleine zaal, heeft geen flauw benul van het enscèneren voor grote
schouwburgzalen.

Tape is een Amerikaans toneelgevalletje over twee vrienden en
een vriendin, waarbij de ene vriend de andere een verkrachting wil
laten bekennen, totdat blijkt dat de vriendin dat helemaal niet erg
vond. Sterker nog, de superbitch is inmiddels werkzaam bij het OM en
houdt van wilde seks. Gaat het stuk al nergens over, je zou dat nog
kunnen camoufleren met subtiel spel, spannende stiltes, zoekende
dialogen, steelse blikken. Zoiets, wat wij doorgaans samenvatten onder
de verzamelterm 'acteren', gebeurt niet in 'Tape'. Mag de filmcamera
tot over zijn oren verliefd zijn op Cas Jansen en Tygo Gernandt, op het
toneel is hun uitstraling nul. Ter compensatie schreeuwen ze
oorverdovend, gebaren ze als apen en kijken ze vol lef de zaal in. Het
sterkst is overigens Medina Schuurman, die in haar 'rol' van OM-bitch
met tattoo haar best doet om te klinken als Sanne Wallis de Vries die
in Kopspijkers de koningin nadoet, maar daar niet helemaal in slaagt.

Gelukkig voor al die mensen die nooit naar theater gaan en die
nu een uitzondering willen maken: voor zeker tweederde van de tijd ís
'Tape' ook helemaal geen theater. In een vlaag van
verstandsverbijstering die hij zelf waarschijnlijk aanduidt als een
knipoog naar de vernieuwende kunst van Guy Cassiers, laat Marcus Azzini
tweederde van het stuk spelen achter ondoorzichtige rolluiken. U leest
het goed. Van die dingen die winkelstraten 's avonds zo vrolijk maken.
In het zo ontstane hokje op het toneel spelen de spelers vervolgens op
onhandig opgehangen camera's, waarmee ze natuurlijk veel minder moeite
hebben. In de zaal zit u aldus zeker een uur naar vage zwartwitbeelden
te kijken, slechter gemonteerd dan Big Brother.

U zult vergeefs naar de afstandsbediening grijpen. Dit is
theater. Geen tv. Kan iemand dat de mensen op het toneel ook vertellen?

Gezien: Tape met Cas Jansen, Tygo Genandt en Medina Schuurman.
Première op 3 oktober in De Meervaart, Amsterdam. Tournee. Inlichtingen
www.rep.nu/tape.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,