Dure megashows


WIE WORDT ER RIJK VAN DE MEGASHOWS?

EEN STADIONCONCERT KOST WAT DE GEK ERVOOR GEEFT

Wie wordt er rijk van de peperdure stadionconcerten? Dat zijn niet alleen de optredende artiesten, zoals René Froger, Marco Borsato of The Rolling Stones. Er verdwijnt ook veel geld naar de bedrijven achter de schermen. Geld dat natuurlijk met alle plezier door de fans wordt uitgegeven.

AMSTERDAM (GPD) _ De kaartjes kosten minimaal 27,50 euro en maximaal 57,50, 'exclusief administratiekosten'. Dat is best veel geld. Maar of René Froger zelf veel aan de Arenaconcerten op 26, 28, 29 en 31 mei overhoudt is een van de best bewaarde geheimen van Nederland. Hoe dan ook gaan er miljoenen om in de wereld van de stadionconcerten en dat worden er nog steeds meer ook.

Kostte in 1994 een kaartje voor Pink Floyd nog gemiddeld 53 gulden, nu betaal je 53 euro voor Froger. In 10 jaar tijd zijn de entreeprijzen méér dan verdubbeld, terwijl dat onmogelijk ook kan gelden voor alle productiekosten. Volgens Leon Ramakers van Mojo Concerts, de organisatie die bijna alle kleine en grote popconcerten in Nederland verzorgt, ligt de schuld voor die enorme prijsstijging vooral bij de artiesten, die steeds hogere gages eisen: ,,Voor de rest vergeet iedereen dat wij een bedrijf zijn dat ook enorme kosten moet maken voor zo'n optreden."

Dat Ramakers geen zin heeft in speculaties over de omzet van Mojo is voorstelbaar. Tenslotte kreeg het Delftse bedrijf in februari van dit jaar bezoek van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa). Het zou gaan om een onderzoek naar monopolistische praktijken en ongewenste prijsopdrijving door het bedrijf, dat ooit als een idealistisch clubje begon.

Inmiddels is Mojo allang niet meer het idealistische kleine bedrijfje dat het na de oprichting in 1968 nog jarenlang was. Een paar jaar geleden werd Mojo gekocht door het Britse bedrijf SFX, dat concerten organiseert en zalen bezit in Amerika, Australië en grote delen van noordwest-Europa. SFX werd kort daarna overgenomen door Clear Channel Communications, een megabedrijf dat diverse radiostations, zalen en concertpromotors bezit in grote delen van de wereld. En dat bedrijf wordt in diverse media beticht van illegale prijsopdrijving. Een heel interessant pijnpunt lijkt te liggen bij de kosten die in rekening worden gebracht als 'administratiekosten' als je een kaartje koopt.

 

{mospagebreak}TICKETSERVICE

Alle kaarten voor alle concerten van Mojo koop je via Ticketservice. Dat bedrijf, ooit opgezet door de Grenswisselkantoren en de postkantoren, brengt minimaal 10 procent aan administratiekosten in rekening. Zo ziet men bij reservering voor een concert van Marco Borsato de prijs van 42 euro na één muisklik opeens, en zonder directe toelichting, veranderen in 46,20 euro per kaartje, waarna men nog 2 minuten de tijd heeft om bij te komen van de schrik, uit te zoeken waar die 4,20 euro voor bestemd zijn én de aankoop te bevestigen. Die reserverings- of administratiekosten betaal je altijd. Gaat een concert niet door wegens ziekte van een ster, zoals dit jaar gebeurde bij Sting, dan krijg je dus wel het geld voor het kaartje terug, maar niet de reserveringskosten. Ticketservice is eigendom van Ticketmaster, en dat is weer een wereldwijde organisatie die de kaartverkoop regelt van alle concerten van Clear Channel Communications. Zo'n innige band roept vragen op. Als zou blijken dat er financiële afspraken bestaan tussen de twee multinationals – en Clear Channel zou bijvoorbeeld een vast percentage krijgen van de 'administratiekosten' – dan is de geadverteerde 'lage' ticketprijs een leugen: hij zou moeten worden verhoogd met het percentage dat Ticketmaster betaalt aan Clear Channel.

OUDERS

Blijft over dat de belangrijkste reden voor die prijsopdrijving nog altijd ligt bij de concertbezoekers zelf, die bereid zijn om diep in de buidel te tasten voor anderhalf uur in de relatieve nabijheid van hun superster. De dure stadionconcerten worden ook niet gegeven door de echte pophelden van nu, maar door de pophelden van de óuders van nu. De lijst van dit jaar spreekt boekdelen: The Red Hot Chili Peppers, David Bowie, Lenny Kravitz, Metallica, Phil Collins en Golden Oldies Simon & Garfunkel bepalen het beeld. Dit zijn de sterren van een koopkrachtig publiek, de mensen die eind jaren zeventig en begin jaren tachtig als puber de eerste Kuipconcerten van Bob Dylan, The Rolling Stones of David Bowie bezochten en daar grif 25 gulden voor neertelden. Dezelfde mensen die nu uit nostalgie 90 euro p.p. voor het kaartje neertellen, plus het tientje voor het stallen van de SUV, de 20 euro voor de sushi vooraf en de 30 euro voor de oppas. Dat ze voor vijf euro ook nog de keuze willen hebben tussen droge en zoete witte wijn aan de bar van het stadion gaat soms nog iets te ver, maar rijk en veeleisend zijn ze wel.

We hebben dus allemaal een beetje schuld aan de prijsexplosie van de stadionconcerten: de kapitaalkrachtige dertigers, de sterren die hun waarde kennen, en de tussenpersonen die meeprofiteren van de algemene gekte. Het moet alleen niet veel gekker worden.

{mospagebreak}

KAARTJES RENÉ FROGER: AL VANAF 5 EURO.

(GPD) _ Sommige concerten en festivals zijn binnen een paar minuten uitverkocht. Van de eventuele extra concerten die de organisatie er daarna nog aan vast weet te plakken vliegen de kaartjes meestal ook als zoete broodjes over de toonbank. Daarna is het aan de tweedehandshandel, ofwel de zwarte handel. Los van die enkele individuele bezoeker dan, die op de betreffende datum plots niet meer kan.

Op de zwarte markt zie je pas wat een artiest werkelijk waard is. Voor het Werchter-festival in België zijn de prijzen op internet inmiddels al tot astronomische hoogte gestegen. Bedragen van 300 euro worden gevraagd en geboden. Gouden handel voor diegenen die het maximale aantal van 20 tickets bestelden via internet. Ook Borsato-tickets zijn op internet nog best wat waard.

Een ander geval is René Froger. Ook van hem werden na de aangekondigde twee concerten extra concerten ingelast op 28 en 29 mei, maar het is sterk de vraag of die uitverkocht raken. Handelaars die dachten rijk te worden van het zwart doorverkopen van de kaartjes kunnen in ieder geval niet meer op woekerwinsten rekenen. Een enthousiasteling die eind maart zijn kaartjes voor 120 euro te koop aanbood, heeft nog niets verkocht. En inmiddels worden op sites als Marktplaats en 2ehands.nl al stuntprijzen gevraagd van 10 euro voor twee veldkaarten. En zelfs die worden niet eens zo snel verkocht. Via de officiële kanalen zijn overigens ook nog gewoon kaarten te koop.

Stadionconcerten hoeven dus geen goudmijn te zijn.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, , ,