Veilig


Een stad kan best veilig zijn zonder cultuur


Ik word er een beetje moe van. Nou. Moe? Een Beetje? Neen.
Het komt mij in alle kleuren van de regenboog de strot uit. Hebben we
de Utrechtse stadspartijpolitici en hun meeschreeuwers van CDA en
VVD-zijde eindelijk een beetje opgevoed, gaat het faliekant mis in
Rotterdam. Omhooggevallen patjepeeërs, dankzij een gewiekste columnist
in de grootste haven van de wereld aan de macht, beginnen hun
regeerperiode met datgene waarmee het altijd het makkelijkste scoren
is, in dit land dat toch al geen gezondverstandreputatie heeft hoog te
houden.

Mijn God, – en dit is geen vloek, maar een hartgrondige aanroep, –
waarom is het toch altijd weer de cultuur waarop die mensen hun
repeteergeweren willen leegschieten? Nu is Rotterdam dus aan de beurt,
maar als het aan de Ferry Hoogendijks en andere JOVD-ers uit Den Haag
ligt, moet binnenkort heel Nederland eraan geloven. Guttegut, roepen
ze. Al dat geld naar die kunstenaars, die er alleen maar
onbegrijpelijke en elitaire dingen voor teruggeven? Dreck, weg damit!
Een Leefbaar Rotterdam-politicus en voorzitter van de commissie
culturele zaken van de Maasstad noemde directeuren van poppodia die een
petitie indienden om niet zoveel te bezuinigen, ‘subsidiebedelaars’, en
riep in één adem met andere rechtse burgerfatsoensrakkers dat er best
een schouwburgje of een concertzaal dicht kon om die bezuiniging van 8
miljoen te halen.

Het is de stem des volks, natuurlijk. De stem des volks die
‘veiligheid’ en ‘fatsoen’ hoog in het vaandel heeft. De stem des volks,
die al dat elitaire kunstgeneuzel maar pretentieuze bullshit vindt. De
tijdgeest die er niets van begrijpt dat iemand een opera schrijft die
helemaal niet op Andrew lloyd Webbers oerversie van de Aïda lijkt. Of
zoiets. In ieder geval: wij gaan ons dure belastinggeld niet besteden
aan chique droompjes van montessori-kindertjes, waar alleen rijke
belastingontduikers naar komen kijken. Duur belastinggeld. Tsja.

Krap een half procent van de Rijksbegroting gaat op aan cultuur.
Inclusief monumentenzorg, het Rijksmuseum en de als volksdansgroep
vermomde bingoclub uit het buurthuis. Welgerekend nog veel minder dan
een half procent van dat deel van uw inkomen dat u aan de
belastindienst afdraagt.

Ik ga er dus niet meer over lullen. Roepen dat iedere
cultuursubsidiegulden in een stad minstens drie keer wordt
terugverdiend via inkomsten uit horeca, openbaar vervoer,
bedrijfsvestigingen, huizenprijzen en parkeergelden? Ik doe het niet
meer. Bovendien is het te gek voor woorden dat je economische
argumenten moet aandragen voor iets dat behoort tot de absolute, bitter
noodzakelijke levensvoorwaarden. We gaan toch ook niet argumenteren
hoeveel economisch goeds er komt van ieder verkocht brood, hoewel de
gigantische subsidiebedragen die naar landbouw gaan een dergelijke
vraag zeker rechtvaardigen?

Nee. Het gaat nu over veiligheid, over normen, over waarden, over
fatsoen. Het gaat dus niet over beschaving, ontwikkeling, verfijning
van het geestelijk en zedelijk leven, wat Van Dales omschrijving van
het woord cultuur is. Ben je gek.

Nee. Een stad kan best veilig zijn zonder cultuur. Wanneer iedereen
gewoon fatsoenlijk thuis zit, achter de gebarricadeerde voordeur en de
stalen rolluiken. En dan thuis afstemmen op het LPF-kanaal, waarop 24
uur per dag live de beelden van de veiligheidscamera’s buiten worden
getoond. Zodat u goed kunt zien hoe daar op straat drama’s
plaatsvinden, hoe daar de werkelijke verliezers, de waardelozen en
normlozen elkaar in flets lantaarnlicht de schedel inslaan. Cultuur.
Geproduceerd door V8.

Verschenen in de rubriek Kunstbroeders © van het Utrechts Nieuwsblad d.d. 4 september 2002

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,