De
zijsprong
Mieke
Heijerman ruilde theologie in voor Aurareading
Een
liefdevolle bron
Ze
groeide op in een gereformeerd nest in de Achterhoek en viel tijdens
haar studie aan de Utrechtse Universiteit van haar geloof. Mieke
Heijerman (42) heeft nu een praktijk als personal coach en
auralezeres en werkt aan een boek over haar belevenissen.
,,Ja,
nu ik dit zo vertel, voel ik de sceptische blikken van al die mensen
van de universiteit wel weer. Het is altijd moeilijk om uit te
leggen wat aurareading precies inhoudt. Feit blijft dat iedereen het
kan leren, al heeft de een meer talent dan de ander, net zoals de een
muzikaler is dan de ander. Daarom noem ik het geen bovennatuurlijke
gave, alsof het niet natuurlijk zou zijn. Kijk maar eens naar ouders
en kinderen. Kinderen voelen drommels goed aan wanneer er iets mis is
met de ouders, en omgekeerd ook. Die gevoeligheid kunnen we alleen
kwijtraken als we ouder worden.''
,,Sinds
ik in Utrecht ben komen wonen heb ik een lang groeiproces
doorgemaakt. Ik kwam als Aaltens meisje naar Utrecht om de
secretaresseopleiding te doen. Ik had alleen Havo. Door wat ik
meemaakte als secretaresse werd ik steeds feministischer. Op de
studentenvereniging waar ik lid van was, SSR-NU, liep ik steeds
warmer voor een grotere rol van vrouwen binnen de kerk. Iemand zei
toen tegen me, dat ik dan zelf theologe moest worden om de kerk van
binnenuit te veranderen. Ik heb toen, naast mijn werk in een
gereformeerd jeugdcentrum, in één jaar mijn
atheneumdiploma gehaald en heb in twee jaar Grieks en Latijn geleerd.
Maar tijdens mijn studie ging ik steeds meer twijfelen, eerst aan de
kerk, en later ook aan het christelijk geloof. Voor een streng in de
leer opgevoed iemand is het tenslotte al heel wat om erachter te
komen dat wat er in de bijbel staat niet meer is dan een toevallige
verzameling verhalen en mythes. Ik kwam erachter dat het veilige
gevoel van het geloof een fictie was. In een sociologisch boek wordt
elk geloof een 'Hemels Baldakijn' genoemd, dat je beschermt tegen de
regen van verleidingen buiten. Door mijn studie kon ik dat Baldakijn
van buiten bekijken, en zag dat het alleen maar een paraplu was.''
,,Een
vriendin deed een cursus auralezen en wilde op mij oefenen. Ik vond
het wel spannend en merkte hoeveel inzicht in mijn persoonlijke
ontwikkeling het opleverde. Daardoor ben ik het zelf ook gaan doen.
Ik heb inmiddels voldoende ervaring om te zeggen dat ik er goed in
ben. En let wel: ik ben en blijf een nuchtere Achterhoekse.
Auralezen is een kwestie van geconcentreerd gebruik maken van je
intuïtie. Er is niets zweverigs aan. Je stelt je volledig open
voor informatie over de ander terwijl je al je oordelen over die
ander achterwege laat. Dat lijkt moeilijk, maar het is echt te leren.
De informatie komt van wat ik ‘een liefdevolle bron' noem. Dat zou
je een soort god kunnen noemen, maar deze past een stuk beter bij mij
dan de gereformeerde god uit mijn jeugd.''
