Allemaal Indiaan – Victoria/C de la B


Verscheurd door indianen

{mosimage}
Amsterdam – Een goede schrijver heeft aan weinig woorden genoeg om zijn boodschap over te brengen. Arne Sierens is niet alleen een goede schrijver, hij is briljant. Waar andere schrijvers als Goetz en Verhelst tijdens het afgelopen Holland Festival gezwollen en pretentieuze preken afvuurden over het publiek heen, heeft volksschrijver Sierens in Allemaal Indiaan eigenlijk aan slechts drie woordjes genoeg. Ze komen aan het eind van de voorstelling, voorzien alles van betekenis en laten de toeschouwer ook nog eens verscheurd achter. Alles wat daarvoor gezegd en verzwegen werd, was slechts opbouw en voorbereiding. En hoe.

Allemaal Indiaan is het derde en voorlopig laatste project dat Sierens samen met choreograaf en regisseur Alain Platel maakte. Na Bernadetje en Moeder&Kind is het opnieuw een schitterende voorstelling geworden waarin zo verschrikkelijk veel gebeurt dat het publiek ogen en oren en de recensent woorden te kort komt om alles te bevatten. Het gaat over gebroken gezinnen, jonge meisjes die naar Amerika willen, brandweerlieden die hun eten te heet vinden en vluchtelingen die nergens meer thuis zullen zijn. Het gaat over het leven in een volksbuurt, waar elke droom stukloopt op de dromer zelf. Jonge mensen die het willen uitschreeuwen van woede, die hun moeders verwijten dat ze geboren zijn, maar die tegelijkertijd niet zonder die moeders en elkaar kunnen en willen leven.

Afzonderlijk zijn Platel en Sierens al keien in het vak. Mijn Blackie, dat Sierens vorig jaar maakte, was ook al zo’n hartverscheurend mooi portret van onmogelijk dorpsleven. Platel liet met ‘Iets op Bach’ de theaterwereld op zijn grondvesten schudden en maakte het nummer ‘One of us’ van Prince tot dé kraker van het jaar. Samen zijn Platel en Sierens de grote theaterverleiders die alles uit de kast trekken om u, de toeschouwer, deelgenoot te maken van hun wereld. Alles wat ze doen gaat om het effect, maar het is nooit goedkoop effectbejag: het is hartstocht voor het leven en het theater.

En wat is er mis met zo’n verleidelijk stuk theater? Helemaal niets. Murw geslagen word je. Zo murw zelfs, dat bij Torn, het hitje van Nathalie Imbruglia, het deksel definitief van de pan gaat. Daar staan ze, die twaalf spelers, amateurs en profs door elkaar. Daar dansen en vechten ze in het decor van twee zorgvuldig nagebouwde huizen. En daar komen ze, bij het publiek: de tranen, met schokkende schouders en lange uithalen. Wat een vreselijk lieve mensen zijn we toch allemaal. En wat een eikels, als het er werkelijk op aan komt. Ga kijken en laat je verscheuren.

 

Voorstelling: Allemaal Indiaan door Victoria/Les Ballets C. de la B. Tekst, regie: Arne Sierens en Alain Platel. Gezien: 22-6, Amsterdam. Daar nog: vanavond. Verder nog op: Festival Boulevard Den Bosch (augustus) en Het Theaterfestival (september).

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.