-
Wonder uit Beiroet: Make me stop smoking – Rabih Mroué
Het is niet eens de inhoud, volgens mij. Al is de inhoud van het het Libanese powerpointtheater zo’n beetje het enige waar het om gaat. Maar er is meer. Het is Rabih Mroué zelf. Iets wat je niet op foto’s ziet, maar wel in het theater. Hij hoeft maar achter een tafeltje te gaan zitten en zijn lampje aan te…
-
Tien Geboden deel 1 – NTGent
Gij zult geen blackout hebben Rotterdam – Diderot zei het al: een toneelspeler dient zijn eigen emoties thuis te laten als hij het toneel betreedt. De Franse filosoof uit de periode van de Verlichting kreeg gisteren, bij de Nederlandse première van Tien Geboden deel 1 door NTGent, tamelijk gelijk. Els Dottermans, mijn favoriete Vlaamse actrice,…
-
Hey Girl! – Romeo Castellucci
Shock & Awe Theater uit Italië Rotterdam – Hij heeft wel iets van een groot-inquisiteur: Romeo Castellucci. Daarmee zeg ik niets over de morele standaarden die deze Italiaanse theatermaker hanteert. Het is alleen een tip voor casting directors om die kop eens nader te beschouwen wanneer je een film over die glorietijd van de Roomsche…
-
La Busta – Compagnia Scimone Sframeli
Terug naar de basis Berlusconi heeft meer ellende in Italië aangericht dan we beseffen. De levensgevaarlijke combinatie van populisme en mafiapraktijk heeft van een boel eigenzinnige theatermakers slechts een hoopje diep in een hoekje weggekropen zielige ellende overgelaten. En dan beginnen ze nu weer voorzichtig het theater uit te vinden, wetende dat die klok een…
-
L’Affaire Martin etc – Volksbuehne
Maria Goos en het Postdramatische theater Het is een grote vraag of ik en het Postdramatische theater ooit vriendjes zullen worden. Het is niet alleen omdat ik iedereen die roept dat hij iets 'posts' of 'neo's' doet licht hooghartig vindt. Iedere puber denkt dat hij Jezus of Mohamed is, en dat met zijn denken de…
-
That night follows day – Victoria
Kleine witte leugenaartjes Kinderen zijn een andere levensvorm. Dat maakt hen niet direct tot kleine, kleverige kledderbeestmonsters, maar raar kunnen ze wel zijn. Destemeer zo, omdat we zelf als volwassenen alles vergeten over onze eigen pre-menstijd, zodra we volwassen zijn. Dat geldt voor ouders even goed als voor kinderlozen of -vrijen. Kinderen zullen ons nooit…
-
Wayn Traub: de comeback van jean baptiste – Toneelhuis
Het aangename van perfecte kitsch Door Wijbrand Schaap Rotterdam – Het moeten de garnalenkroketjes zijn geweest. Twee jaar geleden zag ik 'Jean Baptiste', het tweede deel van Wayn Traubs trilogie over liefde, dood, god en de rest en was 'not amused'. Ik zag het in de Bourla in Antwerpen, na een hele nare maaltijd in…
-
Hoe de waarheid zichzelf om zeep helpt: Looking for a missing employee – Rabih Mroué
Nog maar kort geleden is het in deze stad gebeurd. De directeur van de haven deed iets met leningen aan een werf die eigendom bleek van een investeerder die ook iets deed met Rotterdams trots, de SS Rotterdam. Bij iedere onthulling erover in de krant lijkt de zaak meer kanten te krijgen, en steeds blijkt…
-
Monter op weg naar Nergenshuizen: Road to nowhere – Young@Heart
Kun je publiek zó onbedaarlijk laten huilen, dat je in een zaal met 800 mensen bijna niets anders dan gesnotter hoort? Dinsdag deden ze het weer, de kwieke Amerikaanse oudjes van Young@Heart, met de allerlaatste voorstelling van de show waarmee ze, via het R’97 festival, hun zegetocht in Europa inzetten. De hele zaal kon na de eerste noten van Dylans…