Wanhopige mannen van zestig: Sixties in debat – Internationale Keuze


Freek de Jonge treedt op in de Grote Zaal van de Rotterdamse Schouwburg en er zijn maar 140 van de 1000 plaatsen bezet. Dan moet er iets ergs aan de hand zijn. En dat was ook het geval. De support act van de oudste komiek (64) van Nederland was immers beroerd, en de titel sprak ook al niet tot de verbeelding: ‘Het Internationale Keuze Debat over 1968-2008: van hoop naar bange dagen?’

En wie was die support act? Herman Vuisje (62) , Mark Elchardus (62), Theo Cornelissen (58), Pierre Audi (51 ) en broekje Walter Bart (30), onder aanvoering van Alfamannetje Michael Zeeman (50, maar ziet er ouder uit). Omdat het met zoveel silverbacks op een podium wel een beetje erg male chauvinist werd, was het de taak van de altijd briljante en voor Zeeman veel te spitse Naema Tahir om niet alleen het allochtone en jeugdige, maar ook het vrouwelijke deel van de geschiedenis voor haar rekening te nemen. Wie voor een debat-bijeenkomst over de sixties dit verzamelinkje Grumpy Old Men bij elkaar weet te scharrelen zonder er ook maar één volwassen feministe, dan wel vertegenwoordiger van de gerenatie Stephan Sanders bij te zetten, verdient een prijs voor de meest knullige panelsamenstelling ooit.

‘Sire, het volk mort!’, zeiden Freek, Herman en Mark onder leiding van Michael. Hier zat de adel/hogere burgerij in zijn bange vesting zichzelf te feliciteren met de wijde blik op de wereld, die vanavond beperkter was dan ooit tevoren. “Hoe houden we de massa eronder?” (Freek) “Wie tegen privacyschending is heeft vast iets te verbergen!” (Herman) “De wereld is nog steeds het spoor bijster sinds de voltooiing van de Verlichting in 1968.” (Mark). En ondertussen probeerde iedereen leuker te zijn dan Freek de Jonge, wat dan wel steeds makkelijker mag zijn geworden, maar voor deze heren nog net een brug te ver was.

Naema Tahir kon na de pauze enige relativering toepassen, maar haar observatie dat die hele jaren zestig toch vooral iets waren van het westen, en dat er ondertussen een miljoen mensen in Nederland wonen voor wie die jaren zestig nog realiteit zijn, was te aards voor de inmiddels in hemelse sferen aangekomen zelf-feliciteerders. Zo kwamen we in de blessuretijd nog aan de cultuur toe. Populist (want socioloog) Herman wilde de wereld nog even schokken door van een totaal gebrek aan kennis van de maatschappij te getuigen door kunst en voetbal weer eens te vergelijken. Pierre Audi was te lang van stof en Walter Bart getuigde van ‘gezond’ verstand door te melden dat hij dan wel eens even met twintig jongetjes een buschauffeur zou gaan pesten in Gouda, want het was toch allemaal overtrokken. Met de melding dat hun succesvolle Europese voorstelling ‘Beer Tourist’ in een middag in elkaar was gezet, eindigde het feest.

Er werd gelukkig niet om applaus gevraagd. Achter in de zaal draaide iemand gewoon de Verlichting uit.

Buiten was het koud.

www.deinternationalekeuze.nl

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.