Aluin en NUT bewijzen bestaansrecht (met) Maandageditie



Floor Leene

Kan theater beter zijn dan een krant? Serieus, je kunt het je gaan afvragen na aflevering twee van De Maandageditie. Voor welke krant zouden immers op een willekeurig avond nog zoveel mensen twee uur de tijd nemen? Kikker zat vol, twee dagen voor het verdwijnen van de papieren paniekkrant Dag, en het publiek genoot. Sterker nog, het aantal mensen dat zich voor vervolgafleveringen aanmeldt groeit. Net als de mensen die hun eigen nieuws komen brengen.

Het gouden recept van De Maandageditie is makkelijker beschreven dan uitgevoerd. Iedereen kan bedenken dat theater en actualiteit leuk kunnen samengaan. Dat heeft in het verleden leuke forumdiscussies opgeleverd, theater met werkende televisies op de achtergrond, dat soort dingen. Maar zelden lieten acteurs de actualiteit echt toe. Zelfs de veelgeprezen Romeinse Tragedies van Toneelgroep Amsterdam flirtten maar zijdelings met de actualiteit. Aluin en NuT doen het wel. Voor vijftig procent van de tijd bepalen live onvoorbereide gasten en het publiek de inhoud van de voorstelling. De andere helft is een uitstekend doordacht scenario waarbij menig televisieschrijver zijn vingers zou aflikken. Joan Nederlofs TV7 komt er nog het meest bij in de buurt. Maar daar zat dan weer geen atualiteit in.

Aflevering Twee van de Maandageditie bood schokkend inzicht in de voorkeuren van het lezersvolk. Zeker driekwart van het hoger opgeleide, overwegend jonge theaterpubliek in Kikker erkende desgewenst wel oor te hebben voor de grote onzin van de makers van Niburu.nl. Zoveel mensen die de realiteit zo verregaand wantrouwen dat de ideeën van een overspannen winkelier over machten achter de grote machten op aarde hen meer aanspreken dan wat er in kranten staat en op het nieuws te zien is. Zelfs als de brenger van het nieuws meldt dat hij geen tijd heeft voor het bewijs, maar dat het vooral om ‘een gevoel’ gaat. Levensgevaarlijk, eigenlijk, want op basis van zulk gevoel zijn nog maar 14 jaar geleden hele volken uitgemoord in Rwanda en Voormalig Joegoslavië.

Een krant zou zoiets niet zo snel en pijnlijk treffend kunnen aantonen. Een theatervoorstelling doet dat opeens wel. Dankzij een goed verhaal, veel lef bij de makers en goede acteurs. Immers, dat Arend Brandligt een groot talent had, wisten we al, maar Floor Leene is nieuw, fris en onmgrijpbaar als kwikzilver. In de gaten houden, dat krantje!

Meer info

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,