Wolfskers – Toneelhuis




In ieder mens schuilt een monster{mosimage}

wolfskers.jpgBrugge (GPD) _ Mensen die iets kunnen
bedenken als het systematisch uitroeien van een heel volk zijn
monsters. Die gedachte is soort van rustgevend. Monsters zijn
uiteindelijk toch geen mensen? En monsters zijn maar incidenten. Het
Toneelhuis zorgt er nu voor dat die zekerheid gaat wankelen. In
‘Wolfskers’, de nieuwste voorstelling van Guy Cassiers bij dat
toonaangevende Vlaamse gezelschap, is het duidelijk dat gruwelen
door mensen bedacht worden. Akelig herkenbare mensen.

Neem Hitler. De man die de Tweede
Wereldoorlog veroorzaakte en 6 miljoenen Joden de dood in joeg was
eigenlijk gewoon een kunstenaar die van picknicken en imposante
gebouwen hield. Lenin. Nog zo ééntje. Had best aardige
ideeën over arbeiders. Die arme Hirohito, de keizer die Japan
tot grootmacht wilde maken en eveneens miljoenen de dood in joeg en
tot terreur aanzette, was eigenlijk een groot natuurliefhebber.

Deze drie mannen en hun entourage
spelen in Wolfskers eerst naast elkaar. We zien ze alledrie op het
moment dat hun kansen in het leven keren. Hitler, gespeeld door Jos
Verbist, krijgt te horen dat de geallieerden oprukken en dat zijn
vriend, de architect Albert Speer nooit de gebouwen zal kunnen
ontwerpen die later als ruïne de grootsheid van het derde rijk
zullen tonen. Vic De Wachters Lenin is na een beroerte in een
kasplant veranderd en moet toezien hoe zijn opvolger Stalin de eerste
moorden pleegt in het schrikbewind dat van de Sovjet Unie een van
ergste staten ooit zal maken. Hirohito moet na de bommen op Hiroshima
en Nagasaki afstand doen van zijn goddelijke status. Voor deze rol
keert de Vlaamse meesteracteur Johan Leysen na 17 jaar terug aan het
Nederlandstalige toneel. Inmiddels beroemd in Frankrijk en als acteur
in talloze internationale films verleent hij glans aan de rol van de
bloeddorstige keizer met een voorliefde voor zeebiologie.

Het is die glans die ook deze
voorstelling zo mooi, maar ook eng maakt. Want eng zijn ze in hun
menselijkheid. Door hun positie zijn ze erin geslaagd om niet alleen
absolute macht over de wereld uit te oefenen, maar ook de volledige
regie over hun eigen leven. In de inmiddels van Guy Cassiers bekende
stijl, met videocamera’s, projecties op ingenieus draaiende schermen
en een huiveringwekkend geluidsdecor, vallen ze uiteindelijk ook
helemaal samen.

Aan het eind van Wolfskers klinken de
woorden ‘Ik, ik, ik’. Dat waren ook de woorden waarmee Mephisto
Forever eindigde. Wolfskers is een rechtstreeks vervolg op die door
Tom Lanoye geschreven voorstelling die inmiddels internationale
successen beleeft, en waarin Dirk Roofthooft werd bekroond met de
hoogste Nederlandse toneelonderscheiding. Maar het ‘Ik’ waarmee
Wolfskers eindigt klinkt veel afgemetener en zelfbewuster dan het
gestamelde ‘Ik’ van het einde van Mephisto. Toen betekende het het
einde van een man die sprakeloos werd toen hij zijn leven overdacht,
nu is het de bevestiging van drie ego’s die weten dat hun leven de
wereld heeft veranderd. Maar dat eenvoudige ‘Ik’ vertelt ook dat deze
drie monsters mensen zijn. Mensen die je zo op straat kunt
tegenkomen. Die boodschap is huiveringwekkend: in ieder mens schuilt
een monster. Er is niets voor nodig om dat monster los te laten.

Wolfskers door Het Toneelhuis. Gezien:
6 november in Brugge. Inlichtingen: www.toneelhuis.be.
Tournee in Nederland:

DI 13/11/07 Stadsschouwburg,
Groningen, Groningen

VR 16/11/07 Koninklijke Schouwburg,
Den Haag, Den Haag

WO 28/11/07 Stadsschouwburg,
Amsterdam, Amsterdam

DO 29/11/07 Stadsschouwburg,
Amsterdam, Amsterdam

ZA 01/12/07 Rotterdamse Schouwburg,
Rotterdam, Rotterdam

DI 18/12/07 Theater aan het
Vrijthof, Maastricht

ZA 22/12/07 Parktheater, Eindhoven,
Eindhoven

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

,