Het Zouthuis – Oostpool






Oostpool-trilogie opent magistraal¶

Rotterdam _ Pijn is iets persoonlijks. Zegt men. Zo zeggen ze ook dat
troost eigenlijk niet te doen is. En dat verdriet niet te delen is.
Wie daaraan twijfelt, kan gaan kijken bij Toneelgroep Oostpool.
Gisteren bracht het gezelschap Het Zouthuis, deel één
van de Trilogie van het Verlies. Vanavond en morgen volgen deel twee
en deel drie. Er zijn nog plaatsen. Er is maar heel weinig op tv, dus
ga kijken. Zulk goed geschreven en intens gespeeld theater komt niet
vaak langs.¶

De Trilogie van het Verlies is geen echte trilogie. Vanavond staan er
andere acteurs en andere personages op het toneel. Wat de delen
verbindt is dat woord: 'verlies'. In ieder deel van de trilogie staat
een ander verlies centraal. Gisteren begon het meteen met het ergst
denkbare verlies: de dood van een baby.¶

Schrijver Peer Wittenbols is één van 's lands beste
toneelschrijvers, dus laat hij het daar niet bij. Want de moeder die
haar kind aan taaislijm verloor heeft ook nog een zus en twee broers.
Zus heeft haar man aan een jong ding verloren, broer één
zijn hart aan een dom blondje en broer twee voor de zoveelste keer
zijn waardigheid. Het familiehuis wordt vanwege de schulden verkocht.
Tot overmaat van ramp is ook de hond nog kwijt. ¶

Net als de stukken die vanavond en morgen op het programma staan, is
Het Zouthuis een intens verdrietig stuk, waarbij je het regelmatig te
kwaad krijgt van het lachen. Wittenbols geeft een vlijmscherp beeld
van mensen die te onhandig zijn voor het werkelijke leven. De
verweesde moeder is zielig, maar ze gebruikt haar verdriet ook op een
bijna terroristische manier. De nooit uitgesproken gevoelens van de
broers en zussen komen nauwelijks boven, maar onder de oppervlakte
kolkt en bruist het. Het treffendst is dat de familieleden
uiteindelijk ook nog eens gezamenlijk optrekken tegen de twee
buitenstaanders: de scharrel van broer één en de
echtgenoot van de moeder. ¶

Bij de première twee jaar geleden was die rol nog te erg voor
woorden: Jaap ten Holt had de ondankbare taak om een volledig
misplaatst Jiskefet-achtig typetje te spelen. Nu was zijn vertolking
vele malen beter. Nu is hij met zijn volledige gebrek aan timing en
gevoel bijna de spil van de voorstelling: tragisch in zijn onvermogen
om werkelijk te overtuigen, en nog tragischer in zijn onwetendheid
over zijn toekomst: uiteindelijk zal hij de grootste verliezer van
dit drama blijken, omdat ook zijn vrouw hem al lang verlaten heeft.
Maar, zo zegt Malou Gorter in die rol aan het eind, 'er is toch
altijd iets anders'.¶


Gezien: Het Zouthuis, deel één van de Trilogie van het
Verlies door Oostpool. Vanavond en morgen deel twee en drie.

Blij mee? Doe me een donatie!
Become a patron at Patreon!

Wil je hulp bij het schrijven, of gewoon een keer advies over je project? Stuur me een mailtje.

, ,